Najpopularniejsza
Lawenda wąskolistna (L. angustifolia, synonimy: L. vera, L. officinalis), nazywana także prawdziwą, lekarską lub angielską to najbardziej znany gatunek (fot. 2). Uprawiana jest od dawna w celu pozyskiwania olejku dla przemysłów perfumeryjnego i farmaceutycznego. Liście ma zimotrwałe, bardzo wąskie, szare, z podwiniętymi brzegami, pachnące. Jest to gatunek najodporniejszy na mróz, uważa się, że wytrzymuje do –20°C. Odmiany różnią się jednak mrozoodpornością, przy czym rośliny sadzone na glebach wilgotnych, mało przepuszczalnych, są mniej zimotrwałe.
W naszych warunkach klimatycznych zdarza się, że wymarza część nadziemna lawendy, system korzeniowy zwykle nie ulega uszkodzeniu (może przemarzać w bardzo surowe zimy), ponieważ korzeni się ona bardzo głęboko. Lawenda ma zdolność do tworzenia pąków odnawiających na korzeniach, więc późną wiosną wyrastają z korzeni, które przezimowały, nowe pędy.
Fot. 2. Lawenda wąskolistna, najbardziej znany gatunek, reprezentowany jest przez wiele odmian (tu: 'Blue Dwarf')
Najbardziej znane odmiany tego gatunku to:
•
'Hidcote Blue' — polecana na rabaty, do pojemników, a także na kwiat cięty, stosunkowo niska i zwarta, o wysokości około 40 cm (razem z kwiatostanami), kwiatach ciemnych, niebieskofioletowych, które pojawiają się w lipcu i sierpniu;
•
'Hidcote Pink' — o kwiatach jasnoróżowych;
•
'Melissa'— niska i zwarta, o kwiatach różowych;
•
'Munstead' — trochę wyższa, o kwiatach jasnoniebieskich;
•
'Potpourri White' — o kwiatach białych z lekkim niebieskawym przebarwieniem, zebranych w gęste kwiatostany, pędach silnych, dobrze rozgałęzionych i zielonych liściach.
