Witam wszystkich!
Zachęcona przyjazną atmosferą na forum odważyłam się w końcu wyjść z ukrycia, przybliżyć trochę siebie i nasz maleńki, ukochany zielony skrawek.
Zastanawiałam się, kiedy tak naprawdę zaczęła się moja miłość do ogrodów, zieleni i tego wszystkiego, co się nieodlącznie z tym wiąże. I tak sobie myślę, że te „ciągotki„ ma się w sobie od zawsze.
Mój pierwszy ogród, który tak bardzo pokochałam, to ogródek babci.
Malutki, z kamiennymi mini dróżkami, zapachem pomidorów i nasturcją. Do dziś nie mogę powstrzymać się od pochylenia nad krzakami pomidorów tylko po to, żeby poczuc ich zapach. Zapach dzieciństwa z babcinego ogródka.
Co jeszcze utkwiło mi z tamtego okresu? Letnia kuchnia, maciupeńka i zawsze pachnąca czystościa. Z rozgrzanym od słońca dachem, z wylegującą się na nim kotką i pokładającymi od ciężaru żótych, soczystych owoców gałęziami starej śliwy.
Tak, wyjazd do babci zawsze oznaczał cudowne lato w zaczarowanym ogrodzie. Jakże inaczej toczyło się życie „pod chmurką„ w porównaniu do codzienności w M3. Cała 4 osobowa rodzina na „calych„ 45 m kwadratowych! Plus pies
Któregoś dnia rodzice kupili działkę ogrodniczą. Warzywa, krzewy owocowe, dużo pracy.... Nie byłam początkowo jej fanką. Pielenie, zbieranie porzeczek, potem przetwory w domu... Uff!!! Może dorastanie nie jest najlepszym okresem na miłość do działek ?
Ta zdecydowanie przyszła pózniej. Po wielu latach, kiedy rodzice już odeszli, z ogromną pasją przejęłam schedę po nich. Działka, tak jak wiele innych zaczęła zmieniać swój charakter. Ubywało grządek warzywnych, przybywało kwiatow, krzewów i krzewinek. Posiałam trawę. Dopieszczałam działkę przez kilkanaście lat.
A dziś? Działka ma nowego właściciela, a ja nowy kawałek zielonego szczęścia, który od trzech lat próbuję zagospodarować od zera. Z wielką pasją, nie pozbawioną rozczarowań.
Dziś wiem, że mały ogródek to niekoniecznie małe wyzwanie. Ciągle coś zmieniam, przesadzam, a okazuje się, że efekt i tak nie jest zgodny z oczekiwaniami. Mimo wszystko kocham tę pracę, kocham kwiaty i nie poddaje się.
Fajnie, że jest taka stronka jak ogrodowisko.pl. Fajnie, że są tacy pozytywnie zakręceni na punkcie wszystkiego co zielone. Fajnie, że można dołączyć do was
Spodobało mi się wasze forum. Postanowiłam sprobowac i ja.

Dobre stwierdzenie "dorastanie nie jest najlepszym okresem na miłość do działek". Przyjaciółka moja do dziś nie może się wyleczyć z "urazów" i wspomnień o obowiązkach działkowych od wiosny do jesieni.

Witaj Irenko. Jestem ciekawa Twojego nowego kawałka ziemi, bo też wiecej niz raz zakładałam swój ogród a pierwszy też był działkowy.

Witaj
Miałam podobnie - spędziłam całe życie w bloku, na trzecim piętrze z Rodzicami i dwójką rodzeństwa - swoją działkę na wsi Rodzice nabyli już daaaawno i przyznaję, że odpychała mnie wręcz praca na niej, pielenie, grzebanie w ziemi - ojj - nie cierpiałam tego jako młoda dziewczyna ! I proszę jak mi się odmieniło Wystarczyło założyć swój ogródek Bo wszyscy wynieśliśmy się w końcu na wieś

Pozdrawiam i czekam na zdjęcia !

Cieszę się Ewo, że tak szybko zareagowałaś na mój wątek
Spróbuję powklejać troszkę zdjęć. Nie wiem zupełnie od czego zacząć..... Ech, nie takie to proste, żeby sięzaprezentować

Witam serdecznie!
Wielu z nas ciągle coś zmienia i przesadza oczekując na lepszy efekt, z ogrodowiskiem łatwiej i przyjemniej.

Witajcie Marto i Bogusiu, jak mi miło, że tak szybko napisalyscie!!!! Kurcze, ja nie nadąże chyba za wami wszystkimi

Witaj Irciu! pierwszym ogrodem, który pokochałam był także ogród babci.. wówczas jeszcze nie czułam, że obcowanie z naturą i pielęgnacja roślin będzie moją pasją, ale teraz już wiem, że 'to się zwykle tak zaczyna'...
czekam niecierpliwie na fotki

to pierwszy rok i poczatki ogrodu. Widok od frontu domu

w sierpniu zeby szybko wypelnic pustke posadzilismy kwiaty jednoroczne i dalie. Zrobilo sie przytulniej