hanka_andrus napisał(a)

Koniec sezonu! Ogródek drzemie!
Lecz pod powierzchnia ja czuje drżenie.
To szykują się do zimy kwiatowe korzenie.
Cebulki hiacyntów, żonkili, krokusów
w blokach startowych już od jesieni.
Lilie, cebulice, zastępy szafirków,
też już korzeni mają bez liku.
I już między sobą się przepychają.
I każdy się chwali przed swym sąsiadem,
jaki to skarb on przez lato nabył!
Jak to wystrzeli do słońca wiosną,
Jakie mu piękne pędy wyrosną!
Jak to zakwitnie jego łodyga
bielą, oranżem i kolorem indygo!
Ale zanim to wszystko dosięgnie słońca
trzeba zimowy sen prześnić do końca!
Korzenie owszem, potrzebne bardzo,
ale łodyżki niech jeszcze śpią,
Mamy przed sobą zimę złą.
Czekam na śnieg, co tę gawiedź otuli,
Trochę nawilży, trochę ogrzeje,
a ogrodniczce da nadzieję na czar majowy,
rośny, zielony, mocno kwiatowy!

oj tak tak pięknie powiedziane ....czekamy Hanusia czekamy na ciepłe wiosenne dni by znów oczy cieszyć kolorami a teraz póki co to snieguuu mrozuuuu po proszę Macham wieczornie

Śliczne jaskry takie mini różyczki

U małej Mi cytat z Fb na temat dzieciństwa lat 80-tych. Ja starsza to opowiem jak było u mnie w latach jeszcze wcześniejszych 60-tych.

U mnie było tak: Na jednym podwórku mieliśmy 16 dzieci w różnym wieku dochodziła dziesiątka z sąsiedniego podwórka. Maluchy bawiły się w piaskownicy z wiaderkami, łyżkami od zupy, grabkami metalowymi i najwyżej któreś z zasypanym okiem do domu szło. Starsi namiętnie grali w zbijanego, w dwa ognie, w ślepą babkę, pikera i inne gry. Bez różnicy, i chłopaki i dziewczyny.
A w sobotę całe towarzystwo zamiatało podwórko, bez nakazu dorosłych. Od zabawy mogła nas oderwać tylko deszczowa ulewa, albo wołanie rodziców na obiad lub do spania.

Ale prace domowe należało mieć odrobione przed wyjściem do koleżeństwa. Jak tez zadane prace w ogrodzie albo w kuchni.
Porządku w swoim pokoju pilnowaliśmy na zmianę, bo we czwórkę mieliśmy jeden wspólny.
Wakacje były również do zarabiania pieniędzy na wyprawki szkolne. Zbieraliśmy grzyby, jagody, czarny bez, i inne zioła wg zapotrzebowania skupu,

Dziś rozpieszczamy swoich małolatów i nie uczą się życia, nie wiedzą jak ugotować sobie jedzenie, i co zrobić jak się człowiek skaleczy. Na widok kropli krwi, albo poparzenia pokrzywa z bekiem do mamy. Nie wiedzą jak zarabiać kasę, a to co dostają wydają na szkodliwe słodycze. Nikt się z nikogo nie naśmiewał, wszyscyśmy byli "po jednych pieniądzach"

Taka moja dygresja w temacie młodzież.

piękne to czasy normalne znaczy och moje podobne były obowiązki mieliśmy i to dużo na dziś dało na prawdę i ja to rozumiem i tak musi być w każdym domu nie dajmy się zarobić narobić na maksa dzieciaki muszą wiedzieć ile kosztuje trud życia codziennego ....trudne to w dzisiejszych czasach ale ziemniaki obrać drzewo porąbać w piecu rozpalić o mamusi herbatkę kakałko zrobić swoje gady w pokoju nakarmić o porządku choć to trudniej wychodzi w pokoju chłopakom ale trudno trzeba bo sami sobie nie poradzą i lewe rączki będą mieli ....stękają ale robią musi być jestem za czyli za tym by nie przesadzać nauka owszem ale obowiązki i czas wolny już po i oki


Haniu przesadziłam kurcze sory ale mnie wzięły Twoje słowa
Buziolki

Jakie przesadziłam , Edytko! Toż to życie a nie akwarium. Tu nikt karmy co dnia nie nakłada. Samemu trzeba. A czy to trudno jak wszystkie produkty w lodówce?
Ziemniaki warzywa i podstawowe produkty to już dorastające szpuraki mogą kupować i nosić.

Wybór jest, i paragony do rozliczenia z kasy też są.,

Buziaczki, Już lecę do kompiółki.

Racja Haniu, zycie to nie akwarium. Wiele mam odciaza swoje dzieci jak sie da a potem wrzucone w ocean zycia nie daja sobie rady.

Milego dnia

Słoneczko z rana! Powiało z południa.
Na spacerku będzie dziś cudnie!
Piesek jeszcze chrapie w betach.
Piję dziś kawę w ramach podniety.
Muszę mieć power na resztę dnia.
zajrzę tu jeszcze...jak się da.

A u nas szaro i ponuro dookoła
tylko Bari zaszczeka czasem.
Dawniej śnieżek prószył wesoło
i szło się jodełkę wyciąć do lasu.

O, jaki gość miły! Witaj Zbyszku.


Też bym chciała śnieżku kapkę,
nawet zimową nabyłam czapkę,
rękawice zrobiłam z jednym paluchem,
i mimo lat, młoda się czuję duchem!

Sanki w pogotowiu stoją już w sieni,
może się uda sanna tej zimo-jesieni?
A jak nie dopisze z szarych chmurek puch,
Pójdziemy z Frodem,
on na czterech, ja na dwóch!

A u nas mgliscie, ukradli krajobraz
a ja juz myslalam, ze mi odebralo w oczach obraz.
Jazda autem wcale nie jest mila
a ja do pracy znow sie spoznilam.