Irenko można i tylko kotki wycinać.

Madziu, nigdy nie zastanawiałam się, jak to robię. Po prostu biorę wiechcie ściętych traw, otaczam roślinki (w pionie) i związuję sznurkiem dookoła - tak samo jakby to słomą opatulać. Jak za nisko, to robię następne pięterko trochę wyżej, ale tak by wiązki 'zachodziły' nieco na siebie. Tak sobie trwa do wiosny.

A widziasz.....a już miałam zaścielić nimi spody roślin hihi ,a to chochoły mam zrobić

Aga ....proszę powiedz kiedy zaczynasz osłaniać róże ? Ja jeszcze świeżo posadzone klony chcę okryć i tez nie wiem kiedy to najlepiej zrobic
Dziękuję Ci bardzo

Wznieść się na Twoje wyżyny (na pewno z zadyszką zachwytu) i odetchnąć pełną piersią w Twoim ogrodzie o poranku. I wypić kawę przy tym stole.

Ach!

Madziu, róż jeszcze nie okrywam, z klonem też jeszcze poczekam, chyba, że zapowiedzą nocne duże mrozy, poniżej 7-8C i więcej...

Ewo, z tą zadyszką to mnie ubawiłaś, trafiając w sedno

Zachwycam się i uściski zostawiam

jesienna nostalgia

Piękne kadry, tak spokojne. Dziękuję Agnieszko, potrzeba nam teraz zadumy. Przy takich widokach myśli dryfują. I ten spadający liść... magiczny jak życie nasze. Czasem przerwane, ale ponoć bez końca. Bo przecież znów przyjdzie wiosna

Nostalgia i spokój to dokładnie bije z tych zdjęćCudnie

I z Gosią się zgadzam, to czuć w tych ujęciach. Pięknie, ale taki smutek ....no cóż, niedługo znowu nowy cykl się zacznie, oby nam sił tylko nie brakowało.

Przepiękne kadry