Ale ja nikogo nie oceniam, każdy żyje tak jak chce. I każdy ponosi konsekwencje swoich wyborów. Zawsze coś tracisz i coś wygrywasz.
Co do wartości, jakie one mają znaczenie w sytuacji, gdy do gara nie ma czego włożyć? Moja ciotka uważała, że dzieci są najważniejsze i w związku z tym nie poszła do pracy. Wszystko było pięknie do momentu, gdy jej mąż o mało nie zginął na morzu. Wiesz ilu było chętnych do zatrudnienia kobiety, która nigdy w życiu nie pracowała? I cóż z tego, że wartości, którymi się kierowała były szlachetne, skoro skończyło się katastrofą dla wszystkich.

O dyskusja...ja właśnie ostatnio dyskutowałam o tym z moimi dziećmi. Ja sama całe życie pracowałam zawodowo, ale przy dziecku pomagała mi mam bo jako młoda stosunkowo osoba była na emeryturze, to samo miasto, nieduża odległości, dałam rade wrócić do pracy jak syn skończył 9 miesięcy, oddałam go pod opiekę mamie a potem przedszkole i jakoś poszło, czy nie bez szkody dla domu, rodziny, syna - nie wiem, duzo wyjeżdżałam służbowo za granice i mój mąż z synem musieli sobie radzić, czasem przy udziale mojej mamy gdy moje wyjazdy były naprawdę dłuższe. Na pewno wiele straciłam z takich momentów które warto zachować we wspomnieniach....pierwszy krok, pierwszy zgubiony ząb, pierwsza Walentynka itp ale...pomijając finanse, to satysfakcja kobiety tez jest ważna, robiłam to co lubiłam, obracałam sie wśród ludzi, dokształcałam sie a i dom nie zarósł brudem, pielęgnowałam tradycje świąteczne, robiłam z dzieckiem ozdoby choinkowe i obowiązkowo czytałam mu wieczorami gdy tylko byłam w domu - wiem on był jeden, przy dwójce czy trójce dzieci jest duzo trudniej. Ale człowiek był młody, mógł tyrać w pracy i w domu, mógł nie-dosypiać, i jeszcze nawet jakieś imprezy z przyjaciółmi po drodze zaliczyć Dodać do tego należy że kupę czasu traciłam na zakupy z kolejkami, bo niczego w sklepach nie było, polowanie na produkty pierwszej potrzeby typu mydło, szampon, proszek albo na ciuchy, buty....takie były czasy.
Teraz synowa moja postanowiła ruszyć do pracy po 5 latach spędzonych z dziecmi w domu i okazało się że to falstart....o ile wnusia (5 lat) od ponad roku z powodzeniem chodzi do przedszkola o tyle wnuk (2 lata) nie zaakceptował prywatnego żłobka. Płacz, lęki, nocne krzyki, zmiana totalna z roześmianego bąbelka w zasmucone, poważne dziecko...i syn z synowa postanowili wspólnie że to jednak dla małego za wcześnie, mimo że praca fajna, zgodna z wykształceniem synowej, że miejsce dla niej było z polecenia od osoby która opuszczała to stanowisko i że synowa zadowolona była z tego że się "wyrwała" do ludzi od garów, pieluch, prania itp atrakcji to jednak za dużym kosztem i rezygnuje, wraca do domu...może za rok spróbuje o ile wspólne dojrzeją do takiej decyzji.
Ile osób tyle wariantów i pomysłów na zycie....
Aniu powodzenia zycze w realizacji życiowych planów i domowych i zawodowych!
Buziaki Aniu, ale sie napisałam....

Opisałaś Małgosiu to ślicznie. Nic dodać nic ująć. Życie weryfikuje nasze wybory i decyzje.

Hop hop.widzę,że takie życiowe tematy u Ciebie.Ja pracowałam zawsze i dość szybko wracałam do pracy po urodzeniu synów.Wszystko to okupione moim stresem,mega logistyką i doraźną pomocą rodziny.Niemniej jednak nie wyobrażam sobie zależności od męża,dziury w życiu zawodowym-z tych samych powodów o których pisze Iza. Podziwiam kobiety,które "zostają"w domu i mam nadzieję,że jest i będzie to doceniane.Obok mnie widzę niestety inne scenariusze.

Zaraz nas gospodyni pogoni za te dywagacje haha Zmieniając temat, Ania, my poniekąd krajanki jesteśmy Moja mama pochodzi z wiochy blisko Ciebie i dość często tam bywamy

nie pogonie czytam uważnie to mnie tez dotyczy
ze mną Iza jesteś krajanka czy z makao?
Bożenko byłam u Asi, chetnie pomogę

anna_t napisał(a)

nie pogonie czytam uważnie to mnie tez dotyczy
ze mną Iza jesteś krajanka czy z makao?

Z Anią Makao Dopiero dziś zauważyłam skąd jest.

ja w tym temacie powiem tak: szczęśliwa mama to szczęśliwa rodzina, a to co daje mamie szczęście jest kwestią indywidualną każdej z nas.
ja jestem typem ambitnego pracusia i jak mam za dużo czasu wolnego to jestem mniej efektywna, lepiej wpływa na mnie praca pod presja czasu.
akurat jestem w momencie zycia gdzie moja aktualna praca mnie wypaliła i dlatego jestem chwilowo wkur...ą pracujacą mamą ale wiem ze jak tylko zmienie pracę to nabiorę wiatru w skrzydła i bedzie git

Aniu, to ja Ci tego bardzo mocno życzę

dziękuję trzymaj kciuki bo pierwsze rozmowy zaczynam od przyszłego tygodnia...