Joleńko, tylko kiedy ja będę mogła wrócić do domu to nie wiem

jaki to sposob, tez chetnie skorzystam

W takiej czatowni może wystarczyć prostszy aparat, ale czekam na zdjęci Jolanki coolpixem


Ostatnio ogrzewałam w rękach czyżyka, który walnął w szybę, siedziałam bez ruchu na schodkach jakieś 2 m od karmnika i wszystkie ptaszory mnie olewały, znowu raniuszki przyleciały i całe chmary łyszczaków...

no wlasnie, moje ptaki chyba sie przyzwyczaily, ze pętam sie czasem po ogrodzie, doslownie sa na wyciagniecie reki. Czasem jest sytuacja, ze nie ja ktoregos wystrasze a on mnie, bo przechodze sciezka a on w rabacie sobie siedzi. sikory i rudziki sa bardzo ciekawskie. jak pracuje w ogrodzie to usadawiaja sie na najblizszej gazlezi i patrza, dziamgaja po swojemu, zero strachu. nie raz ratowalam sikore czy dzwonca jak w szybe walnely, bez problemu dadza sie wziac na rece. w takich sytuacjach zawsze wkladam je do pudelka po butach wyscielanego recznikami papierowymi w spodeczku woda z syropem i jesli jest mocno obity to wieczko zamykam zeby sie uspokoil. a jesli calkiem znosnie sobie radzi to pudelko otwarte gdzies w sloncu przy tarasie.

Jolu mam takie same odczucia co do ptaków drapieżnych tyle, że mnie dodatkowo fascynują swym majestatem. No i nie ich wina, że żywią się mięskiem, a że chcą żyć jak wszystkie inne ptaszki to polują na te mniejsze. Zawsze mam nadzieję, że ich łupem padają te najsłabsze lub chore osobniki, czyli poniekąd dbają o czystość i jakość genów, które zostaną przekazane dalej młodemu pokoleniu.

Jolcia przyjdzie czas i wrócisz, są rzeczy ważne i ważniejsze w życiu i Ty dobrze wybrałaśBuź ode mnie