Moja kochana Pani Przyrodo! Na moje ranniki muszę czekać. U Edytki w głębi lądu już są, pewnie w Ogrodzie w przelewickim parku też już kiełkują, ale u mnie zero!

Na osłodę mglistego oczekiwania na słońce podziwiam forsycję w wazonie.

Idzie luty, podkuj buty!
Lecz przysłowia są mylące:
U mnie na wskaźniku plusy
i przyświeca we dnie słońce.

Rzadko ono u mnie gości,
mgła nie ginie od miesiąca,
ale nawet z pół minutki
twarz wystawić trza do słońca.

Dziś oto, na psim spacerze,
między trawy zielonością,
Przebiśniegi zobaczyłam,
świecące w oczy białością!

Znaczy to, że już niedługo
czas wizytować ogrody,
czy tam znajdę co posiałam,
czy też skutki mysiej hordy?

Ale jeszcze się wstrzymuję,
na parapet rzucam okiem.
kondycję swoją szlifuję,
i pocieszam się pierwiosnkiem.

Piękne Pani Haniu ☺

Dziękuję, sierotko. A jak na Lubelszczyźnie z pogodą?

U nas słoneczko i dość ciepło +4☺jutro inspekcja dzialeczki ,ale z lutym jest tak jak w wierszu o lutym ☺

Tak, tak, Halinko, Jeszcze możemy poczuć co nieco zimowego! Cieszmy się domowa zielenią.

Haniu zeby tego slonka na wiecej jak polminuty starczalo
niech nam luty rozesmiany sloncem bedzie

Zima odsunąć się nie daje,
nocą szronem posypuje,
ale na nic jej zapędy:
A sio zimo z mojej grzędy!

...i ja "...na parapet rzucam okiem" , patrzę na Twoje pierwiosnki, fiołki i żóte żonkile, i forsycje... to mnie ratuje, bo smutnawo za moim oknem się zrobiło, pada mokry śnieg, wieje zimny wiatr, zapowiadany mróz do -10 stopni... no nic, zaczerpnę z Twojego wiersza trochę optymizmu, bo go i przez "mgłę"dostrzegłam


Miłego dnia!

Dziękuję, Iwonko! Jak już trochę słoneczko pokazuje się na niebie, to i optymizm wraca! Dla mnie już te najgorsze dnie minęły, a teraz to już szykuję się do wysiewów na parapet. Może nie tak galopem, ale miejsce trzeba zrobić. A mam tylko jeden taki parapet, najbardziej słoneczny.

Miło mi, że coś w moich rymowankach dojrzałaś dla siebie. Zbyszka z zimowego snu próbuję wywabić. Zawsze weselej będzie.