Irenko, mój piechol 20 lat skończy w marcu, jakoś się razem trzymamy.
A rannik, jak najbardziej cieszy. Dziękuję za ten widok, siewki też koło niego będą.

Słoneczka, Zdrowia i cierpliwości dla Was.

Ile????
Matko, to chyba rekord, a wygląda super. To twoja zasługa, no niespotykana rzecz.
Pewnie sporo tam ranników, w innych miejscach też, ale jeszcze uśpione, ten jeden zaszalał.
Obie ranne ptaszki z nasbuziaki

Irenko, 6 godzin i więcej nie mogę, ale w dzień czasami drzemkę zaliczę. Pies jeszcze śpi, ale już się ubieram i go budzę, bo potem mam za szybki bieg na łąki.
U mnie dziś mglisto +2 C. Miłego tygodnia.

Haniu piesek juz pelnoletni
Irenko torannik zwiadowca
u mnie wlasnie pada snieg

Wiosna na przeszpiegi pierwsze hufce wysyła, a jakże. Muszę iść popatrzeć na leszczyny, czy już są czerwone frędzelki i żółte kutasiki.

hankaandrus_44 napisał(a)

Irenko, 6 godzin i więcej nie mogę, ale w dzień czasami drzemkę zaliczę. Pies jeszcze śpi, ale już się ubieram i go budzę, bo potem mam za szybki bieg na łąki.
U mnie dziś mglisto +2 C. Miłego tygodnia.

Ponoć nadmiar snu szkodzi, co filozof, to teoria.
Ja też mało potrzebuję, ale dość wcześnie idę spać.
Nachodzisz się z psiakiem, ale to buduję kondycję.

Iza, nieźle z tym zwiadowcą

Ja aktualnie bym spała długo tylko zwierzaki mobilizują mnie żeby wcześniej wstać.
Frodo piękny wiek osiągnął dzięki waszej opiece. Masz go od szczeniaka?
Moja Majka aktualnie odsypia obok na swoim "pontonie". Spacer już zaliczony.

Irenko życzę dużo sił, opieka nad mamą to duży wysiłek. Coś na ten temat wiem, mam to już za sobą. Mnie właśnie ogród trzymał w pionie w trudnych momentach.

Jolu, mojego psa mam od szczeniaka. Nabyła go wnuczka na giełdzie jak miała 8 lat, ale potem wyprowadzili się ode mnie, a pies został. I to całe moje zdrowie.

Moje też. Gdyby nie psina to nosa bym poza chałupę nie wyściubiła. Majka była u nas krótko jako szczeniak od sąsiadów wzięty, potem była u taty no i na koniec do nas wróciła.

Po Frodo widać upływ czasu, posiwiał biedaczysko.

Jolu, czas jest niewidoczny, my w nim zanurzeni, i nie czujemy go chodząc po ziemi.
I żeby nie lustra, nie było by smutku, że życie przez niego cieknie powolutku.
Zmarszczki nas zdradzają, na czole i brodzie, chociaż nie wiem kiedy one powstały.
Trudno, lustrzany obraz muszę akceptować, innej możliwości nie ma.