Haha, no to niezła impreza była
ja odpoczywam najlepiej ryjąc w ogródku tak że mi się pot po plecach leje

Mundurki nie takie złe moim zdaniem, zwłaszcza w starszych klasach, kiedy trwa wyścig na to co markowe... u nas bez mundurków...

pozdrawiam!

Dla mnie złe. Kiedy się ubierać różnie, jak nie w szkole? Potem w pracy znowu nie.
Nauczenie, że nie marka rzeczy jest wyznacznikiem wartości człowieka należy do rodziców. Jak dziecko ma takie głupie poglądy, to i mundurek nie pomoże. Będą się ścigać na buty, komórki, czy inne gadżety. I na to co po szkole.

Zależy jaka praca, u nas dość luźno można się nosić (nie piszę o sobie teraz, bo to inna para kaloszy); M programista, to już w ogóle, jakby w dresie poszedł też niewielu zwróciłoby uwagę zapewne
Co do markowych ubrań... to nawet za moich czasów w liceum było. I ci którzy nie mieli byli gorzej traktowani i gorzej się czuli. Nikt się nie chce czuć wykluczonym... I jak tu nie kupić dziecku skoro ten i ten ma, a czemu ja mieć nie mogę... ech.

U nas jakoś lekko było. Wielu miało pieniądze, nie podnosili sobie samooceny ciuchami. Nie przypominam sobie, żeby chociaż raz była jakaś rozmowa o "metkach". Wiadomo, że ci, którzy nie mieli na imprezy trochę byli z boku. Ale raczej liczyło się to, czy ktoś pasuje do grupy zachowaniem, charakterem, nie paskami na butach.
Ja zresztą zawsze miałam odwrotnie. Nie założę czegoś z widocznym logiem. Nie liczy się dla mnie marka. Jeśli już to jakość. I robię natychmiastowy tył zwrot od modnego. Nie kupuję niczego, bo trzeba to mieć.
I nigdy nie czułam się wykluczona. Może też dlatego, że to był mój wybór, nie konieczność. Nie chciałam markowego, uważałam, że nie jest warte takich pieniędzy, a nie że nie było rodziców stać.

Mam nadzieję, że Laura wyrośnie na rozsądną dziewczynę, nie na owcę.

No ciekawa jestem na kogo nasze panny wyrosną Na razie mam fajną dziewczynkę, zobaczymy jak będzie później
A z tymi metkami to widzę - stałam często przed gimnazjum u nas na ulicy.. czekając aż dzieciarnia wyleje się z gimbusów. Masakra. Rewia mody to mało powiedziane... ech.
Ja jestem anty, teraz. W liceum jeździłam do Krakowa, pociągiem, sama, aż!! (60km w 1 stronę z Oświęcimia) żeby sobie coś fajnego upolować, żeby nikt inny nie miał.. ale się pozmieniało od tego czasu Teraz na roślinki mi nie żal, a na nowe buty już tak hihi

Karola, upolowanie czegoś fajnego to jedno, nie jest równoznaczne ze szpanem i zaślepieniem metką.
Kupowanie podartych, poplamionych spodni za 500 stów, jak Ci matka może oddać takie po robocie w ogródku, to głupota.

Wydawanie wszystkiego na ciuchy, to niezbyt rozsądne, ale każdemu może się trafić taki okres. W sumie co za różnica, czy na to, czy na coś innego.
Jednak nie może dziecko opierać swojej wartości w grupie na fryzurze, czy komórce. To że kogoś stać, czy nie stać, nie zmienia jego wartości.

U nas jest tyle dzieciaków na osiedlu, że pół klasy będzie sąsiadów, to może jakoś będą się wspierać w niebyciu głupakami. Rodzice są całkiem fajni, to szansa jest. Nikt nosa nie zadziera, nie obnosi się i nie rozrzuca pieniędzy.

Gabi, no pewnie, ja to wszystko wiem. A jak będzie... to się okaże!
Mam nadzieję że będzie znośnie i jakoś ten okres przetrwamy, bez większych strat

pozdrawiam!

Pora na kolejną porcję zdjęć:

- cały czas 2 lipca:

caluska zostawiam

Gabrysiu, ale z tego 600 to były żonkile żółte na łakę i 200 to pachnące narcyzy tez w kąt sadu za ławkę. Trochę tulipanów na próbę z reżimem kolorystycznym: białe, żółte, bordowe. Ale nie stworzą one (te cebulowe) rabat wiosennych w rozumieniu angielskim (jak u Any Art albo Madżenny).
Generalnie wiosna w naszym ogrodzie to, to co się dzieje na krzewach i drzewach a nie na ziemi. Choć piękne są ogrody "leśnie" wiosenne w kwietniu - maju. Ale ja już nie mam miejsca. Chyba że sąsiad się wyprzeda - nie zanosi się ... .