Grzesiu ,

Muzyka i ogród ,

"Gdzie ci mężczyźni, prawdziwi tacy,
mmm, orły, sokoły, herosy!?
Gdzie ci mężczyźni na miarę czasów,
gdzie te chłopy!? - Jeeeee!"

Ale dobroci dostałeś od Irenki
Cudne te Twoje drzewa, tworzą klimat ogrodu
Trawy i cała reszta też

greg66 napisał(a)

Danko dzięki

Piękne żółteczko

greg66 napisał(a)

Danko dzięki

Piękny mam go na mojej (dość długiej) liście chciejstw

Ania111 napisał(a)

Grzesiu ,

Muzyka i ogród ,

"Gdzie ci mężczyźni, prawdziwi tacy,
mmm, orły, sokoły, herosy!?
Gdzie ci mężczyźni na miarę czasów,
gdzie te chłopy!? - Jeeeee!"

Aniu jak będę montowal kapelę to masz u mnie główny wokal
Tylko inne piosenki będziesz śpiewać

Asiu a pamietam jak go kupowaliśmy był taki malutki a taki drogi, no ale po paru latach (chyba 10) wreszcie robi wrażenie.

Grażynko już dziś wszystko znalazło swoje miejsce, no i teraz trezba czekać aż urośnie, przezimuje nie zachoruje itd, ech ciężki żywot.

Ona poszła inną drogą
Bogdan Loebl

Witaj rzeko, wodo czysta
Witaj rzeko, wodo bystra, tylko ty
Możesz zabrać moje serce
Możesz zabrać moje serce i dać mi
Na to miejsce rzeczny kamień
Pewnie wtedy będzie łatwiej, prościej żyć

A gdy prośby tej nie możesz
A gdy prośby tej nie możesz spełnić dziś
W dłonie swoje weź mą głowę,
Moją głowę na swym miękkim połóż dnie
Tam jest ciepło, tam jest cicho
Pewnie wtedy będzie łatwiej, prościej żyć

Ona poszła inną drogą
Ona poszła inną drogą, nie wiem gdzie
Zabierz rzeko moje serce
Zabierz rzeko moje serce i daj mi
Na to miejsce wielki kamień
Pewnie wtedy będę mógł już bez niej żyć

https://www.youtube.com/watch?v=g_8Ki8wr5fg

Grzesiu a co powiesz na to

Listopad
Złote, żółte i czerwone
opadają liście z drzew,
zwiędłe liście w obcą stronę
pozanosił wiatru wiew.

Nasza chata niebogata,
wiatr przewiewa ją na wskroś,
i przelata i kołata,
jakby do drzwi pukał ktoś.

W mokrych cieniach listopada
może ktoś zabłąkał się?
Nie, to tylko pies ujada.
Pomyśl także i o psie.

Strach na wróble wiatru słucha,
sam się boi biedny strach,
dmucha plucha-zawierucha,
całe szyby stoją w łzach.

Jakiś wątły wóz na szosie
ugrzązł w błocie aż po oś,
skrzypią, jęczą w deszczu osie,
jakby właśnie płakał ktoś.

Mgły na polach, ciemność w lesie,
drga jesieni smutny ton,
przyjdzie wieczór i przyniesie
sny i mgły, i stada wron.

Wyjść się nie chce spod kożucha,
blady promyk światła zgasł,
dmucha plucha-zawierucha,
zimno, ciemno, spać już czas.
Jan Brzechwa

Wiersze oba piękne.