Kochać i tracić, pragnąć i żałować,
Padać boleśnie i znów się podnosić,
Krzyczeć tęsknocie "precz!" i błagać "prowadź!"
Oto jest życie: nic, a jakże dosyć...
Zbiegać za jednym klejnotem pustynie,
Iść w toń za perłą o cudu urodzie,
Ażeby po nas zostały jedynie
Ślady na piasku i kręgi na wodzie.
Cały czas cos robimy, chociaż tego czasu mniej jakby, cos za szybko leci...
Najpierw to mamy nowa domowniczkę, raptem 1,5 roczną pitbulkę po przejściach, już nas zaakceptowała i powoli się dogadujemy