Danusiu dziękuję za kolejny interesujący artykuł który przeczytałam z dużym zainteresowaniem. Bardzo podoba mi się krajobraz nad wodą a jego odbicie w tafli wody jest dla mnie cudowne:) Woda plus ogród to jest to :)

Bardzo ucieszył mnie ten artykuł!:-), :-).

Odpowiedź na zadane w artykule pytanie: Mój staw o pow 9 arów nie daje wymiernych korzyści. Nie takie jest jego zadanie. Staw to cisza i spokój. To radość z obsadzania brzegów kwiatami.To możliwość obserwacji życia "wodnego": ryby, ważki, żółtobrzeżki, żaby. Uwielbiam usiąść po ukończeniu prac ogrodniczych nad brzegiem i kontemplować panujący spokój. Rozmyślać co jeszcze mogę zrobić. Jak to będzie wyglądało.

Niestety mój staw przynosi mi jeden niepokój: zamiera w nim życie biologiczne. Zbyt wiele mułu, mało tlenu. Nakład na osuszenie i wybranie mułu - zbyt wielki. Głęboki był( już nie, mułu duuużo) miejscami do 2,2 m. EMów musiałbym wrzucić chyba tonę ( tak wyliczyłem na podstawie literatury). Kiedyś przed laty zrobiłem błąd i wyciągnąłem z niego tony moczarki kanadyjskiej. Teraz wiem, że dawała tlen. Jednak tworzyła jeden gruby, mało estetyczny kożuch na całej powierzchni, a ja chciałem mieć lustro wody. Teraz mam lustro ale... No cóż, i tak kocham mój staw:-) Być może ktoś z forumowiczów miał podobną sytuację? Jak wybrnęliście?

Aniu, woda w ogrodzie potrzebna, dla zwierząt ale też dla ludzi. Tworzy mikroklimat, którego nic innego nie zastąpi.

Wacławie - może posadź grzybienie? One są żarłoczne.

Bardzo dziękuję za odzew:-) Posadziłem w tamtym roku ale za głęboko i się nie utrzymały. W tym spróbuję więcej oraz zaszczepię moczarkę kanadyjską. Najlepszym sposobem było by wypompowanie wody ze stawu, usunięcie mułu koparkami i nawiezienie około 0,5 m piasku ale to zbyt wielka inwestycja. Mam ok. 900 m2 lustra wody.

Piękne zdjęcia pięknych stawów. Niektóre przypominają mi staw w miejscu rodzinnym. Oczywiście nie było to takie piękne otoczenie jak na obrazkach, bo rządziła się tutaj natura. Niewielkie bajorko posiadałam w poprzednim ogrodzie i za nim tęsknię do dzisiaj. Niesamowite było obserwowanie życia jakie samo się w nim wytworzyło. Pływające ślimaki, jakieś owady, ważki. Szczytem szczęścia było obserwowanie żab, skądś się same do nas sprowadziły, na niezbyt długo, niestety. Rośliny oczywiście były, u mnie gęstwinę tworzył wywłócznik. Problemem największym były glony, najchętniej oplatające ów wywłócznik. No i nieszczelności jakie pojawiały się kilkakrotnie. W odpowiedzi dla Wacława- ja nadmiar roślinności wyławiałam i wyrzucałam na kompost.

Wacku, to ogromny staw, trzeba wypożyczyć koparkę tzw. "wędkę" - kiedyś robiliśmy takie oczyszczanie stawu. Przyznam, straszna robota. Nigdy więcej nie chcę tego robić.

Jolu - ja w poprzednim ogrodzie także miałam staw. Ciągle istnieje i życie w nim nie zamarło, choć strumień przestał chodzić, pompa się zepsuła i nikt już nie instalował drugiej. Rosną tam ciągle grzybienie, grążele i kaczeńce.

Jolu, ja też tak robiłem i częściowo nadal robię. Wytępiłem moczarkę kanadyjską która totalnie zarosła mi staw przed laty. Później rzęsa grubym kożuchem w ciągu kilku lat. Przez cały czas staw zarasta pewna roślina której nie umiem nazwać ( trochę podobna do pałki wodnej). Postąpię jak radzi Szefowa: nasadzę lilie wodne i grążele. Zobaczę co się stanie. Za Twój odzew bardzo dziękuję. Aaa, właśnie doczytałem: " Z uwagi na swoje zdolności fitoremediacyjne rzęsa wykorzystywana jest też na całym świecie, w tym w Polsce, do biologicznego oczyszczania ścieków". Tak, że same błędy popełniałem: zarówno z moczarką jak i z rzęsą:-(. Spróbuję to naprawić.

Pani Danuto, znam wędkę. Już u mnie pracowała i podzielam zdanie: "nigdy więcej nie chcę tego robić". Już prędzej zwykła duża koparka. Kopie znacznie szybciej. Ale - krótki zasięg. Jednak dno stawu jest celowo bardzo nierówne. Zrobiona jest "podwodna wyspa". No, same kłody pod nogi sobie rzuciłem. Spróbuję małymi kroczkami - roślinami przywrócić życie, choć fermentujące liście na dnie fermentują! Oj fermentują.

Na tak dużej powierzchni nie da się rozciągnąć siatki i to jest największy problem.

Tak, o siatce też myślałem ale jest to bardzo trudne a poza tym mało estetyczne, wokół rosną drzewa i jesienią liście wędrują do stawu. Musiałbym całymi dniami je łowić a przecież żyć trzeba:-). No cóż, muszę przestać się przejmować. Zrobię jak radziłaś. Pozdrawiam:-)

Cudowne inspiracje :d Może w miniaturze uda mi się coś wykorzystać, albo na brzegi rowu:)

Danusiu ja od czerwca 2017r jestem przeszczęśliwą posiadaczką całkiem niemałego oczka wodnego. Radość daje przeogromną. Rybki nawet zdążyły się nam rozmnożyć, przylatują ważki. Bardzo liczę też w tym roku na jakieś żabki. Myślisz, że się pojawią? Radochę niesamowitą daje też obserwacja ptaków, które przylatują się napić i wykąpać. Wyobraź sobie, że latem wstawałam specjalnie godzinę wcześniej niż zwykle, czyli o 5:00 tylko, albo aż po to, żeby móc sobie godzinkę posiedzieć nad oczkiem przy kawie. Z tak naładowanymi akumulatorami zaczynałam prawie każdy letni dzień :D.

To wspaniałe uczucie mieć takie miejsce. Żabki na pewno przyjdą, zadbaj aby miały łagodne wejście/wyjście, bo jeśli brzegi są zbyt strome, to trzeba położyć kłody drewna.

Moja mama ma taki staw, od 20 lat. Nieduży, ma w nim złote karasie, obsadzony bylinami, krzewami i drzewami. Piękny, mimo iż woda tak zielona, że prawie ryb nie widać. Z roślin wodnych jest jedynie grzybień, być może dlatego woda jest zielona. Wytworzył się w nim odpowiedni mikroklimat i oprócz napowietrzania i wyławiania liści, nic w nim nie robi. Tylko ryby karmi i co kilka lat wyławia nadmiar, bo mnożą się na potęgę. Mnożą się też żaby, traszki i ważki. Latem pływają kaczki, mimo iż oczko jest niewielkie. Raz tylko w ciągu tych 20 lat wybierany był muł.

W moim wątku są zdjęcia stawu mamy:)

Chętnie obejrzę zdjęcia. Dziękuję za zaproszenie.

Całkiem przyjemnie to wygląda :)