Dziewczyny, czy króliczouszy czyściec to to samo co potocznie używane określenie: myszouszy?
Chyba coś pokręciłam...S. byzantina 'Big Ears' to króliczouszy?
Chyba zajmę się jeszcze w tym sezonie swoim trawnikiem, mobilizująco zadziałałaś Gabrysiu.

Anek, przyjeżdżaj, muszę sąsiada namówić, żeby mi pozwolił drzewa posadzić na "swojej" skarpie. Skarpa nie jego ale po jego stronie. Potrzebny talent dyplomatyczny i rezolutne kobitki.

O ogrodzie powstał wiersz, autor Bożenka (Bogdzia) z Rododendronowego ogrodu. Zdjęcia Danusia.



Wiersz o zimozielonym ogrodzie...

Na skarpie szarej i burej stał piękny biały dom.
Oknami olbrzymimi przed siebie patrzył on.
W tych oknach się odbijał ziemi brązowej szmat
co czekał na nowe rośliny od kilku może lat.



A w domu tym mieszkali Ona i Ono i On
co wciąż sie usmiechali, bo to szcześliwy dom.
Do szczęśliwego domu raz przyszła dobra wróżka
i do nich powiedziała : potrzeba wam ogródka.



O rany ale poemat! Rewelacja!

Wnet czary się zaczęły, ludzi w ogrodzie wiele
będziemy mieli ogród, cieszą się własciciele.
Niestety miast ogrodu, co był im obiecany
teren jest cały w błocie, zupełnie rozkopany.



A wróżka śle uśmiechy, niczym się nie przejmuje,
może ona to zmieni i co złe odczaruje?
I mieli rację oni: Ona i Ono i On,
że wróżce zaufali że przyozdobi dom.



Któregoś dnia ta wróżka donic naustawiała
ucieszył się z nich Mati aż buzia mu się śmiała.
Nawiozła czarnej ziemi, rośliny wybierała,
a męska jej ekipa robotę nową miała.



Kopali i sadzili, rowy zasypywali,
zielonym zaś avantem cięzary przemieszczali.
Zdzisław bez przerwy machał i kogóż on czaruje?
a Mati na tarasie wszystkiego dopilnuje.



My zaś Matiemu teraz zupełnie zaufamy
i na dni kilkanaście tutaj nie zaglądamy.

Minęło dni niewiele, więc wejdźmy do ogrodu
ściskamy w dłoniach kciuki, by nie doznać zawodu.



A ogród istne cudo, aż nie wierzymy sami,
dom jakby jeszcze bielszy i śmieje się oknami.
Przy wejściu nas powita bonsai piękny z cisa
a z murków z roślinkami irga zalotnie zwisa.




Skarpa, co była szara dzisiaj zielenią lśni,
przy schodach rosną kule, te bukszpanowe trzy.
Ambrowiec do nas woła kolorem z czerwieniami,
a słuch już się zachwyca szumiącymi trawami.



Pod wielkim starym świerkiem wrzosy się rozłożyły
i swymi kolorami to miejsce ubarwiły.
Łan hortensjowy kwitnie, rumieńcem lekkim płonie,
żółty Ginkgo biloba zaprasza: chodźcie do mnie !



Gdzie iść, gdzie patrzeć najpierw? - nasz rozum o to pyta
tu buk czerwony rośnie, tam róża zaś zakwita.
Po trawie sobie chodzisz jak po pięknym dywanie
by się zachwycić brzozą, na chwile tu przystaniesz.



Barwne żurawki, trawy, dwukolorowe kamyki
w których rosną prześliczne, czarniutkie konwalniki.
Stanie tu wodna ściana z szumiącym jasnym zdrojem,
co pewnie będzie ptaków wspaniałym wodopojem.



Uśmiecha się dziś wróżka, bo zadowolona jest wielce
i patrzy z dumą wkoło, raduje się jej serce.
Na koniec jeszcze czarów swych wielkich dopełniła
i wielką szklaną kulę w ogrodzie zostawiła.



Zaczarowana kula od wróżki darowana
rozsiadła się przed lustrem i lśni tam już od rana.
Blask bije z niej perłowy, blask bije z niej wspaniały
aż trawy ze zdziwienia cichutko zaszumiały.



I jeszcze wiele cudów ta kula tu dokona
by żyli wciąż szczęśliwie On, Ono, no i Ona.
Przy pięknym białym domu zapada zmrok jesienny
dom ten jest szczęśliwy, a ogród taki piękny.



Zaszumią drzewa, trawy na wróżki pożegnanie
w progu białego domu szczęśliwy Mati stanie,
pomacha ręka wróżce za to, że tutaj była
zaczarowaną kule w ogrodzie zostawiła.


Ogród przy białym domu zasnują mgły jesienne
wszystko tu wyjatkowe, wszystko tu takie piękne.
Cieszy się z otoczenia biały, przepiękny dom
cieszy się pewnie bardzo Ona i Mati i On.





serce mi zadrżało...

Mi tak samo - to ma być październik?

Moje również... to już małe trzęsienie ziemi

Witaj Milenko. Wczoraj o Tobie myślałam, ale mój M odciągnął mnie od komp., bo pakował się na delegację i "fachowa pomoc" była mu niezbędna . Widzę, że się ostatnio napracowałaś w ogrodzie. Wiem coś o tym, bo hałdy ziemi sama przewalałam gdy robiłam kącik dla serbów. Niby nic, ot taka górka malizna zupełna, ale taczek baaaardzo dużo do przewizienia. Pięknie się u Ciebie trawka zazieleniła, skarpa też prezentuje się okazale. Super to wygląda - a róże jakie duże już. Ciągle sobie w brodę pluję, że za późno o różach przeczytałam i nie spróbowałam twojej metody do ich rozmnożenia. Pozdrawiam gorąco

hahahah, "jak osioł "- dobre pocieszę Cię, że ja jutro też będę zasuwać. Mam dostać od siostry czerwone berberysy i będę je sadzić wzdłuż ogrodzenia, na zewnątrz, bo mi irgi wypadły po zimie i cała skarpa łysa.

Z dziennika budowy:

Posadzone cisy Hicksii wokół placyka z ławką, wyściókowane skoszona trawą, a wokół wschodzi posiana trawka.



Goła ziemia na skarpie oczekuje na rośliny, sama nie wiem do końca co i jak, będę myśleć przez zimę.



Aleja lipowa, na razie prowizoryczne paliki i wiązania, ale porządne już kupione, mąż z synem wbiją pewnie w tym tygodniu, o ile dostaniemy gdzieś gumową taśmę do wiązania drzew. Gdzie to się kupuje?
Widok na ławkę:



I widok z ławki:



W tym roku jeszcze tylko zlikwidować straty po totalnej porażce z łąką, czyli przemielić,, wyrównać i wysiać trawę jeszcze raz. I jeszcze wsadzić grabowy żywopłot - z lekkim łukiem, odzielający część z kręgiem ogniskowym od jekyllowej, pośrodku mini alejka wzdłuż której rosną (mam nadzieję) ocalałe głogi. No, to tyle...
Przyjemności za chwilę.

yyyyy dobra, nie czytałam dokładnie... i pojęcia nie mam o jakiej skarpie mówimy.... buk miał byc po środku koła?