Ania i Gabik dzięki za współczucie. Dobrze się mogłam dzisiaj spóźnić, opatrzność jakaś
Ale wściekła jestem z powodu straconej kasy i na samą siebie, że robię dwadzieścia rzeczy naraz i na prostej rzeczy skupić się w pracy nie mogę i nawet sobie biletu nie umię dobrze zarezerwować!!!!
Ale przynajmniej zaoppiekowałam się w czasie odprawy starszym panem, który pierwszy raz leciał samolotem ( sam)na operację do Warszawy. Jakże mi go było żal gdy kazali mu wszystko zdejmować w czasie kontroli, nawet szelki od spodni... Na szczęście strażniczka nie była sfrustrowaną babą i te szelki odpuściła...
Tak się uśmiechnęłam na myśl bo ten miły Pan przypominał mojego tatę, pewnie tak samo byłby przerażony i poczułam się znów jak córka
bo może bal się że do Zurychu poleci 