Renatamama3: miło, że i na blogu u mnie zagościłaś... Właśnie byłam z rewizytą u ciebie... lubię takie waśnie klimaty... zazdroszczę widoku na te górki no i lasku.... choć ja mam nie daleko do jednego i drugiego...
GorAna: Miło mi, że zainteresowało nasze miejsce.... i już druga dawka zdjęć i opowieści....

Tak więc, zaczęliśmy mieszkać w małej chatce... Wszystko wyglądało ślicznie... ale niestety od początku zdawaliśmy sobie sprawę, że na dłuższą metę nie możemy tak mieszkać. Domek niestety nie jest przystosowany do zimy. Zaczęło się myślenie co pierwsze... było tyle do zrobienia ( i jest nadal ). Domek jest nie ocieplony i tylko z jednego, starego cienkiego pustaczka,



dach do wymiany - stara blacha, okna do wymiany bo pojedyncze, hula wiatr po firankach, nie ma szamba, kanalizacji i w ogóle ubikacji, tylko wychodek, nie ma wody z wodociągów tylko ze studni, której nie przebadaliśmy i czasem jej brakuje.

Natomiast chciałam powiedzieć, że przy tych remontach ogród podupadł dość mocno... po pierwsze nie było czasu by o niego dbać tak jak na to zasługiwał i jak potrzebował, a po drugie na pewno sami wiecie jak jest przy remontach... ogród staje się składem i placem budowlanym w jednym. Dlatego pokażę te prace, które na niego wpływały...

To i tak podziwiam mojego męża, który cały czas pytał, "Czy to coś jest ładne ? Przesadzasz, czy mogę wykopać? Weź to wykop, bo się zniszczy..." itp.

Ech dużo tego... od czego zacząć ? Mój Piotrek zadecydował - dach - Póki jest pogoda. No ale tak... jeżeli dach, to trzeba coś zrobić z przybudówką ( której nie widać na zdjęciu, bo już była wyburzona ), która już odłaziła od reszty budynku... Trzeba ją rozebrać potem postawić na nowo...bo w tak malutkim domku ,każdy kawałek metra się przyda, np na kibelek.

Całą przybudówkę Piotruś rozebrał sam... dobrze, że do stawiania jej na nowo miał już nie jednego pomocnika. Do fundamentów przyłożyli się również jego bracia.

PRZYBUDÓWKA



Pamiętacie może na pierwszych zdjęciach była pokazana... Odłaziła od budynku, to małe za nią to wychodek, a te chaszcze to Pęcherznica Kalinolistna i jakiś żywotnik (złamał się tej zimy, co na zdjęciu, ratowaliśmy go podwiązując, ale w końcu trzeba go było wyciąć). A po między Pęcherznicą i przybudówką rów z błockiem...

Na przybudówkę od prawej strony wspinał się olbrzymi piękny wiciokrzew, który niestety został mocno uszczuplony... Początkowo, nawet po rozbiórce, stał ładnie na drabince (widać na zdjęciu), ale w ostateczności musiałam go przesadzić, bo tam miało być docelowe wejście do domu... (nie przetrwał zimy niestety, ale został jego kawałek i ślicznie się w tej chwili rozrasta)...

( 14.08.2010 )



(Plac budowy pod wielką lipą, tam za nią płynie potoczek)



( 18.08.2010 Po lewej widać część rabaty, za domem )



( i znów Pęcherznice za chłopakami a chłopaki w błocku )





Fundamenty zalane i odpoczywają, a my wzięliśmy się za drogę... Była konieczna....

Mój stroik - choinka w donicy zrobiona z gałązek jeszcze stoi przed domem. Na mech położone były kiście owoców kaliny.
Zaobserwowane: odkopywanie śniegu i mchu, nie zdążyłam utrwalić w ruchu, mech tylko się sypał wokół


i jest



Wyłożony awaryjny karmnik z prosem:

I mamy 2010. Pomału zmienia sie otoczenie oczka. rozrastaja sie trawy, które własnie w tym czasie pojawiły sie w naszym ogrodzie. Pierwsze sadzonki to prezent od koleżanki: rozplenica, zebrinus i jakieś drobiazgi. Od tej pory zaczęła się moja miłość do traw.

Wrzesień 2010. Na tym zdjęciu pozuje jedna z moich suczek o imieniu Kola. Nie pisałam wcześniej, że mamy 3 suczki, a były 4. W kwietniu ub. roku odeszła od nas najstarsza 15 letnia. Zostały po niej dwie "córeczki", które w tym roku skończą 13 lat. Mamy jeszcze jedną 8 letnią czarnulkę o imieniu Fanta. Jest znajdą, którą ktoś wyrzucił na naszej ulicy, gdy miała kilka tygodni. Nie znalazł się chętny, więc została u nas. Teraz jest naszą ulubienicą. Ale wracamy do historii oczka.



Sorry, zdjęcia są z września 2009.

No to już wszystko wiem. 3 bukszpany już masz. Kupił bym na wiosnę małe bukszpaniki ( są po 5 zł) i posadził tak co 70 cm na środku rabatki i z nich za 2-3 lata będziesz miała kulki ( u siebie tak zrobiłem).
Pomiędzy nimi może żurawki (część czerwonych a część żółtych). Kup po 2 żurawki a w jesieni rozsadzisz. Ale to tylko propozycja. Zobacz u mnie mają 2 lata a były kupione po piątaku. 2 razy w roku przycinam i robię kulki.

cd. 2009

wiosna 2009

Zapraszam chętnych na mini-serial pt."Historia pewnej sadzawki". Tak jak pisałam nasze oczko wodne powstało zanim się wprowadziliśmy do naszego domu. Na tamte czasy było to niezwykłe, bo kto wtedy miał oczka? Większość uprawiała raczej warzywa, stawiała tunele foliowe i siała kwiaty jednoroczne w przedogródku. Nie twierdzę, że wszyscy, ale w naszy kręgu znajomych i rodziny byliśmy prekursorami. Mój mąż własnoręcznie wykopał więc dziurę w ziemi, którą wyłożyliśmy czarna folią - innych wtedy nie było. Posadziliśmy roślinki, napełniliśmy wodą i wpuściliśmy rybki. Otoczenie oczka zmieniało się wielokrotnie, bo nigdy nie byłam do końca zadowolona. Niestety z tamtego okresu mam zdjęcia tylko w albumach rodzinnych - nie było cyfrówek ani komputerów. Najstarsze zdjęcie jakie mam w kompie pochodzi z 2007 r. Oto ono

Jeszcze jedno znalezione zdjęcie z widokiem zza jabłoni.

Dzisiejsza kartka

Na dowód wstawiam fotki

Od strony ścieżki za jabłoniami mogłoby to wyglądać tak:

No, no! "Wioska Puszczykowo"! Kto nie zna, ten uwierzy...
No to jeszcze kilka lodowych obrazków:

zawieruszone tulipany

i jeżówki red hot

I jeszcze jedno.
Dobrze widzicie. Teren jest pochyły.
Możnaby zrobić obniżenie terenu w sadzie i ścieżka może dochodzić do polany.
Oczywiście w tym wypadku należy w sadzie dorobić schody.

alinak napisał(a)

Ale fajne zdjęcie Conici u Ciebie dorodne - u mnie częsciej chorują... przez co mało je lubię Pozdrawiam cieplutko