To kwiatostany parzydła leśnego Kneiffii. Niestety kładą się, muszę przypinać do patyczków bambusowych. Może jak nabiorą ciała to się usztywnią. Sadziłam w zeszłym sezonie, Ursa mi przywiozła bo u niej ciągle ślimaki przycinały do samej ziemi.
Annabelki w tym roku ładne, nie zawsze tak jest ale myślę że warto mieć. Obsadzić czymś co będzie je trzymać w szachu. Nie lubię podpierać bo łamią się w miejscu podparcia. Ktoś gdzieś pisał że wiąże taśmą elastyczną i to się sprawdza. Jeszcze nie wypróbowałam tego patentu.

Białe u mnie też nieźle sobie radzą póki co. Mam je w wielu miejscach i jeszcze będę dosadzać. Ukorzeniam z własnych patyków.

Zostawiam do wysiania. Jego ekspansja podobałaby mi się, gdyby była. U mnie sam się kontroluje. Biały bardzo, bardzo długo kwitnie i trzyma fason. Ten niebieski gubi się i jest niepozorny.


Lnica pięknie się sieje i to jest fajne.

I drugą stronę


Zbliżenie

Co to jest nad hakonką, z tym czymś zwisającym z łodygi? Fajne

Annabelki zaczynają mi się mocno podobać. W zeszłym roku chciałam swoją (białą) wywalić, bo była bardzo mizerna, ze dwa kwiatki może miała , strasznie się pokładała na dodatek. Ale w tym roku ma trochę więcej kwiatów, olbrzymich. Pięknie się zapowiada.

Te różowe bardzo ładne są ❤️

Grażyno, ta sama róża dzisiaj w objęciach innych róż okrywowych

Ukojenie znajduję w różach. Kwitną nieprzerwanie lub z przerwami krótkimi.

Olivia.



Jude de Obscure. Jest jej coraz więcej.




Munstead Wood.


Desdemona.



Princess Alexandra of Kent.

Ta roślinka to ożanka hyrkeńska. Bardzo ładna, ale sieje się bardzo. Prawie jak werbena patagońska.
Elu chciałam pochwalić twoje martagony. Śliczne.
Też nic nie robię teraz w te upały. A chwasty rosną mimo suszy. Stwierdziłam jednak, że poczekam na deszcz, bo szkoda się męczyć.