I takie tamy na koniec.
Turzyca montana jest zdecydowanym zwycięzcą w kategorii małych traw. Wyciągam jej wczesną wiosną kwiatostany, więc nie ma problemów z niekontrolowanym wysiewem. Przez wiele sezonów utrzymuje zwarty kształt kępy. Daje radę w półcieniu i cieniu. Jedyna wada to dość długie zbieranie się w sobie po oddzieleniu/odcięciu od rośliny matecznej.
Turzyca Silver Sceptre pięknie rozjaśnia cieniste zakątki. Jej wadą jest szybkie starzenie kępy, które objawia się podobnie jak u żurawek. Robią się wypiętrzenia i trawka traci swój fontannowy kształt. Trzeba też pilnować panoszenia się rozłogów, choć są one mniej intensywne niż u turzycy ID. Trzeba by co 3 lata wykopywać starą kępę i wsadzać na nowo odmłodzone kawałki.
Bordowolistne niskie berberysy to dobre towarzystwo dla czosnków.
Bardzo lubię molinię variegata. U mnie nie osiąga imponujących rozmiarów, ale dobrze się sprawdza jako rozjaśniacz półcienistych zakątków.
Szałwia lekarska warta jest znalezienia dla niej miejsca w ogrodzie.
Wirażyk.
ślicznie się komponują z moimi ulubionymi fioletami 
