To żeby Ewie nie zaśmiecac wątku napiszę w pogaduszkach gdzie są przepisy.

Ok Dziękuję Bogdziu Już tam lecę

Ewuniu, pszczółeczko..., dawno nie zaglądałam, a tu od ostatniej mojej bytności przybyło tyle stron, że od pół godz czytam!
O rany, ja przez całe długie życie nie upiekłam tylu makowców, co Ty za jednym razem. Ależ one apetyczne! A tak w ogóle, to na co spojrzę, to wszystko u Ciebie takie swojskie, w zgodzie z naturą... Masz tyle zainteresowań i tak złote ręce, że z trudem ogarniam - jak znajdujesz czas i siły na tak aktywne życie... Podziwiam... podziwiam... podziwiam...

Masz rację Elu, też podziwiam. Ja po pracy nie mam siły prawie na nic, a Pszczółka od zajęcia do zajęcia lata. Padłabym po paru tygodniach.

GabiK napisał(a)

a Pszczółka od zajęcia do zajęcia lata...

...i to na jakim terenie lata!!! Nie to, co my - po rabatkach...

Okres przedświąteczny, gdzie by się nie udać tam wypieki i pieczenie, pierożki i uszka same smakowitości od biegania po apetycznych wątkach można przybrać na wadze
Elu wszyscy maja rację, że od Twojego wątku roznosi się smakowity aromat za sprawą rumianych makowców

To nie wiecie,że każda Pszczółka pracowita i niespożyta?

Słuchajcie, ja nie mogę dać przepisu Wam, bo ja mam w rękach od razu tak na 10-15 porcji. Próbowałam przeliczyć na 2 sztuki, nic z tego. Mogę opowiedzieć o technologii.

Mak namoczyć na noc w wodzie albo mleku/odcisnąć/zmielić 2 razy W MASZYNCE NAJLEPIEJ ELEKTRYCZNEJ!/ a cukier z miodem rozpuścić, dodać masła i bakali oraz olejku zapachowego. Zrobić ciasto drożdżowe sztywniejsze. Jak urośnie rozwałkować, posmarować białkiem, rozłożyć masę, zawinąć, dobrze skleić, posmarować żółtkiem/ponakłuwać i do pieca.

Wysiadłabym już na etapie mielenia maku . Raz próbowałam i zrezygnowałam, bo sił na kręcenie mi zabrakło. Do ciasta drożdżowego podchodziłam kilka razy. Za każdym razem porażka na etapie wstępnym, jakoś mi rozczyn nie chciał rosnąć. Nie wiem dlaczego
Pozdrawiam zdolniejsze i aktywniejsze ode mnie Ogrodowiczanki.

Każdy lata, każdy na swój sposób. A tę aktywność to ma się, jak to się mówi, w genach (pokolenia na to pracowały). Ojciec lat 75 na rowerze pomyka po pagórkach, a Mama siekierką lepiej operuje niż niejeden góral. Dziękuję za te pochwały, to nie zasłużone. Proste czynności życiowe, które każdy wykonuje.