Ale szalejesz ogrodniczko
Ja nic nie ruszyłam i nawet jakoś mnie nie ciągnie,zresztą czasu nie za wiele...
Zdążę małymi krokami ,jak zawsze ...

Też jestem za połączeniem tych 2 rabat ,można zrobić ścieżkę przez rabatę,w stronę placyku, żeby było funkcjonalnie
Na tej narożnej rabacie jakieś drzewko pasowałoby idealnie

Zrobiłabym też rabaty równolegle do domu. Mam u siebie takie ogrodzenie po skosie i właśnie tak zrobiłam.

Fajna szkółka cisów

Zrobiłam 4 próbki:
- kompost
- glina głęboka
- konski obornik
- ziemia w części "starej"

Ogólnie moja ziemia ma dużego pecha hahaha . Najniższe to było gdzieś niskie 7, reszta to ponad 7...
Myślałam, że przynajmniej część będzie bliżej zasadowej.


Pytanie - jak można obniżyć pH gleby? bo ono chyba zbyt wysokie,a znaczną cześć roślin, które mam to kwasoluby.

Do nawozów zakwaszających zalicza się:
Siarczan amonu – silnie zakwaszający nawóz o najszybszym działaniu spośród nawozów siarczanowych. Poza zakwaszaniem, jednocześnie wzbogaca glebę w azot i siarkę. Jako nawóz azotowy możemy go stosować wiosną sadząc rośliny lub do nawożenia już rosnących roślin. Nie nadaje się natomiast do stosowania jesienią, gdyż przez zimę azot zostanie wypłukany w niższe partie gleby. Orientacyjne dawkowanie siarczanu amonu pod rośliny kwasolubne (iglaki, borówki, azalie, różaneczniki, pierisy) wynosi 30g/m², przy czym dawkę tę dzielimy na dwie porcje – połowę daje się wiosną tuż przed ruszeniem wegetacji, a drugą połowę na początku czerwca (żeby przyspieszyć działanie można rozpuścić porcję w wodzie i podlewać).

Siarczan potasu i siarczan magnezu – nawozy te, poza efektem zakwaszenia gleby, wzbogacają ją w siarkę i – odpowiednio, w potas i magnez.
Warto wiedzieć!
 Dobrze jest stosować jednocześnie wszystkie 3 wymienione rodzaje nawozów siarczanowych dla uzyskania efektu kompletnego nawożenia (wzbogacenia gleby w azot, fosfor i magnez). Dokładne ich dawkowanie powinno jednak być ustalone na podstawie badania gleby i potrzeb nawozowych poszczególnych roślin ogrodowych.
Siarka pylista lub granulowana – miesza się ją poprzez z wierzchnią warstwą gleby. Na efekt zakwaszenia trzeba czekać jednak długo, gdyż siarka w tej postaci bardzo powoli rozpuszcza się w wodzie.

Rh zazwyczaj rosną w terenie skalistym, górskim, na glebach próchnicznych i kwaśnych, ale są też takie, które rosną na torfowiskach albo glebach oraz skałach wapiennych.
Lubią gleby przepuszczalne, o stałej wulgotności, ale nie mokre! Lubią miejsca osłonięte od wiatrów, gdzie panuje prześwietlony cień. Dobrze znoszą nawet silne mrozy.
Łatwych w hodowli, tzn. mniej kłopotliwych Rh jest dość dużo np.: 'Cunningham's White', 'Peter Tigersted', 'Haaga', 'Helsinki University', 'Roseum Elegans', 'Nova Zembla', 'Franceska', 'Ann Lindsay', 'Calsap', 'Duke of York', 'Eskimo', 'Lees dark purple', 'Percy Wiseman' oraz cała seria Rh Królewskich ze szkółki Ciepłuchy.

Z racji swego pochodzenia Rh nie koniecznie potrzebują dobrej ziemi, natomiast potrzebna jest ziemia kwaśna o pH 4,5 (normalna ziemia ogrodowa ma 6 pH). Tę kwasowość sprawdzamy co roku, przynajmniej jeden raz wiosną, ponieważ łatwo się wypłukuje. Najlepiej służy temu tradycyjny kwasomierz z porcelanową płytką i płynem Helliga. Do sprawdzenia ziemię pobieramy z głębokości około 10 cm w kilku miejscach na obszarze gdzie rośnie różanecznik.

NIE sadzimy Rh w dołku z samym (!) kwaśnym torfem, bo torf jest jałowy (bez składników odżywczych, bez bakterii), a na dodatek kiepsko chłonie wodę. Jeśli wyschnie, to zadusi korzenie włosowate odpowiedzialne za odżywianie rośliny. A to jest nieodwracalne!
Dla różaneczników MUSI BYĆ mieszanka kwaśnego torfu i ziemi z ogrodu, mniej więcej pół na pół (ok 80 l torfu pod jeden krzak zmieszane z taką samą ilością ziemi). Można, jeśli ziemia gliniasta, dodatkowo rozluźnić piaskiem drobnoziarnistym. Dodana kora sosnowa dłużej utrzymuje kwaśność gleby (sama kora nie zakwasza!).
Piasek w ogrodzie to wbrew pozorom niezła ziemia dla różaneczników, bo przepuszczalna, a one takiej potrzebują. Minusem jest to, że trzeba częściej podlewać.
Rh korzenią się bardzo płytko, 30-40 cm i w efekcie korzenie szybko przesychają.
Gdy gleba gliniasta dobrze jest posadzić Rh na podniesionych grządkach, tak by woda spływała, ponieważ łatwo zagniwają im korzenie w zastoinach wody.
W pierwszym roku po posadzeniu NIE nawozimy, bo rośliny są wynawożone w szkółkach i można je przenawozić, a to grozi spaleniem korzeni.
Jeśli przesadzamy Rh to nie dajemy im już dodatkowo żadnych nawozów doglebowych, bo dosyć dobra dostają wraz z nową ziemią. Można jedynie lekko opryskać krzew nawozem dolistnym.
NIE sadzimy Rh pod drzewami, szczególnie pod świerkami, bo bedzie miał za mało wody.

Doły do sadzenia kopie się bardziej na szerokość (szerzej niż korona krzewu) niż na głębokość (40–50 cm), bo tak rosną Rh. Oczywiście wielkość dołu zależy też od tego czy sadzimy Rh, który w przyszłości bedzie wysoki czy średni, a to jest cechą wrodzoną danego gatunku.

NIE ściółkujemy Rhododendronów grubą warstwą. W naturze te krzewy rosną w terenie skalistym, więc nie lubią okrywania korzeni. Dobrze jest podsypywać pod krzewy igliwie sosnowe.

NIE sypiemy – nawet w pobliżu – kamieni wapiennych. Zmieniają odczyn gleby na zasadowy, a to prosty sposób zamordowania każdego kwasoluba.

Najpowszechniej spotykanym problemem z różanecznikami jest chloroza wywołana:
1. zbyt wysokim odczynem pH gleby;
2. brakiem żelaza (Fe), magnezu (Mg), azotu, potasu – stosujemy nawozy zakwaszające.
Najczęściej jest to efekt wypłukiwania. Jeśli jest za mało kwaśno to, żeby nie wiem jakie dobro było wokół korzeni, to różaneczniki umierają z głodu, bo nie pobierają składników pokarmowych.
To, że koło slabo rosnącego rosną Rh, które mają się dobrze o niczym nie świadczy, bo wystarczy posadzić koło siebie odmianę odporną i drugą mniej odporną a różnica w ich rośnięciu będzie widoczna.
Rhododendrony nie wymagają cięcia. Należy tylko usuwać uschnięte liście i obumarłe pędy, ale gdy istnieje potrzeba uregulowania kształtu (dotyczy to starych osobników) można je przycinać.

Do opryskiwacza 10 l wlewam 2 cm wysokości szklanki razem trzech nawozów, mniej wiecej po równo (czyli po 1/3 tych 2 cm każdego), wymieszam dobrze i opryskuje:
• Florovit 25 ml/10 l wody (płynny wieloskładnikowy dolistny i doglebowy);
• Żelazo 100 ml/10 l wody (dolistny, Intermag zawiera 75 g Fe w 1 litrze);
• Pinivit 120 ml/10 l wody (dolistny) do iglastych.
Na wszelki wypadek podlejcie jeszcze korzenie, bo z Rh po liściach woda spływa na zewnatrz i niewiele sie dostaje pod krzak. Opryski powtarzać co 4-5 dni aż liście staną się intensywnie zielone.
Nie zawadzi też przeciw grzybicznie podlać Previcurem (Magnicur)

Pobierałaś próbki z głębokości min. 10 cm?

Kiedyś rozkminiałam problem zakwaszania z racji Rhododdendronów i Azalii. Zapisałam sobie trochę porad Bogdzi i Toszki. Było tam też o zakwaszaniu, więc służę:


Mam też zebranie – z tych samych źródeł co wyżej – o Rhododdendronach jako reprezentatywnym kwasolubie:


I jeszcze skoro wspomniana była chloroza to mikstura Bogdzi:

Z tych wszystkich porad to by książkę napisał. Niesamowita kawał wiedzy.

Nicol, też jestem za tym, żeby trochę mniej ząbków w tym trawniku było. Zrobiłabym tak, jak pisze Wiola - linie trawnika równoległe względem domu. W rabacie te skosy zginą.

Byłaś na CFS? Powiedz mi, czy tam jeden dzień na to wystarczy?

Ja gdybym mogła cofnąć czas u siebie na działce to albo bym robiła bez opaski albo opaskę na tyle szeroką by jednocześnie ścieżką była. Może u Ciebie to drugie by się sprawdziło.