Joku, mój Kajtuś pozwala się czesać, pod warunkiem, że nie zbliżam się do oczu. Niestety, i tam muszę dotrzeć, wtedy on warknie i nawet chapnie, ale mnie to chapnięcie tak rozśmiesza, że parskam śmiechem, a on zaraz mnie liże na przeprosiny. Potem patrzymy sobie w oczy, przytulam go, i czuję jaki jest szczęśliwy. Rozmawiam z nim, i on wie o co chodzi. Tylko mój mąż wtrąca się, i mówi, to pies a nie człowiek, ze mną porozmawiaj. I co jest najdziwniejsze, że chodzi przy panu. Nawet jak go proszę, żeby usiadł przy mnie, to szczególnie wtedy idzie wprost do pana, i zza jego nóg patrzy jaką mam minę, że mnie zrobił na szaro. Karmię go, czeszę, kapię, leczę, a on mnie uważa chyba za "służbę" swoją i pana też... Dodam, że rzepów to miał tyle, i to dwa razy, że został ogolony prawie na łyso, tylko z litości mu kołnierz futrzany na zimę zostawiłam.

Przespacerowałam się po 26 ścieżkach twego ogrodu .Troszkę go znałam ale w tym miejscu ujrzałam go w całej okazałości .Powtórzę się, ale uwielbiam twój ogród .Czy 10 lat wystarczy abym mogła swój podziwiać?Natomiast zdjęcia z twoich podróży mnie zaskoczyły ,oczywiście pozytywnie.Świetna pamiątka, wspaniałe wrażenia .Jaką masz śliczną wnusię ,szkoda ze tak daleko ,,.rozpieszczałabyś ją na co dzień..Kajtek to juz w ogóle rzuca mnie na łopatki najcześciej ze śmiechu Łobuziak z miną niewiniątka )

Weroniko, z Puckiem kiedyś chodziłam w gości, ale był grzeczny; teraz cała trójka gania po terenie i nie wiem czemu obie ciągle go myją, liżą, ale za uszami, uszy i pysk i stąd te kołtuny bo ma gęstą i długą sierść; w innych miejscach nie jest dla nich ciekawy, bo jest kastrowany, a one młode ichętne



Weroniko, z Puckiem kiedyś chodziłam w gości, ale był grzeczny; teraz cała trójka gania po terenie i nie wiem czemu obie ciągle go myją, liżą, ale za uszami, uszy i pysk i stąd te kołtuny bo ma gęstą i długą sierść; w innych miejscach nie jest dla nich ciekawy, bo jest kastrowany, a one młode ichętne

Irenko, poczucie humoru towarzyszy Ci zawsze i wszedzie