Haniu a może znajdziesz taką lekarkę jak poniżej. Jej działalność w latach 30-tych tamtego stulecia opisała moja kochana Babcia.


POWINSZOWANIE W DNIU IMIENIN
PANI DOKTOR Z ISKRZYNI


Dzisiaj dzień radości, dzisiaj dzień wesela,
Jezus Chrystus z nieba- wszystkim nam udziela.

Dzisiaj święta Anna w niebie się raduje,
Za panią doktor także oręduje.

Przyszło mi do głowy, moja droga pani,
Co na imieniny mogę oddać w dani.

W dniu Imienin pani i ja się raduję,
Więc pani doktor krótko powinszuję.

W powiecie krośnieńskim , w wiosce Iskrzyni,
Jest pani doktor, która cuda czyni.

Ze wszystkich stron świata, zjeżdżają się chorzy,
O których już zdrowiu zwątpili doktorzy.

Przyjeżdżają chorzy z całej okolicy,
Daleko z Barwinka - od czeskiej granicy.

Wszyscy panią znają i jej mądrą głowę,
Wyleczyła ludzi - więcej jak połowę.

Nie przystawia słuchawek do chorego ciała,
Bo się na chorobie z daleka poznała.

Lekko puka palcami, chorobę wyczuje,
Stawia bańki siekane, innego smaruje.

Ktoś ma znowu boleści- tak mu znowu odpowie :
Że w żołądku kiełbasa, lub nerwówka w głowie.

Inny się znowu skarży, że jadł dużo szperki,
Masz wątrobę niezdrową i opuchnięte nerki.

I na wszystkie choroby ma lekarstwo gotowe,
Pan Bóg jej błogosławi , ma budynki nowe.

Wystawiła sobie piękny domek nowy,
Chorzy się zjeżdżają - jak do Częstochowy.

Czasem najedzie wozów, jak na rynku w mieście,
Jakby zaczął liczyć, byłoby ze dwieście.

I za małą opłatą biedaków ratuje,
Pan Bóg jej błogosławi i dobrze się czuje.

O! Jaka miłosierna doktorka z Iskrzyni,
Da jej kto parę groszy , chowa do kieszeni.

Ile się jej należy , nie mówi nikomu,
Kiedy nie masz pieniędzy- idź zdrowy do domu.

Choć się nasi lekarze bardzo o to gniewają,
Nasza panią doktor do sądu ściągają.

Niech się pani nie lęka i chorym nie odmawia,
Niechaj biednych ratuje i niech dalej uzdrawia.

A jak się lepszych czasów kiedyś doczekamy,
To sobie w Kole Gospodyń razem pohulamy.

Oby nam pani doktor jak najdłużej żyła,
I sama była zdrowa i chorych leczyła.

O ty święta Anno, która mieszkasz w niebie,
Przyjmij nasza doktor po śmierci do siebie.

Za to, że chorych leczy, trudu nie żałuje,
Niechaj z Panem Jezusem w niebiesiech króluje.

I na wszystkie choroby ma lekarstwo gotowe,
Pan Bóg jej błogosławi , ma budynki nowe.

Wystawiła sobie piękny domek nowy,
Chorzy się zjeżdżają - jak do Częstochowy.

Czasem najedzie wozów, jak na rynku w mieście,
Jakby zaczął liczyć, byłoby ze dwieście.

I za małą opłatą biedaków ratuje,
Pan Bóg jej błogosławi i dobrze się czuje.

O! Jaka miłosierna doktorka z Iskrzyni,
Da jej kto parę groszy , chowa do kieszeni.

Ile się jej należy , nie mówi nikomu,
Kiedy nie masz pieniędzy- idź zdrowy do domu.

Choć się nasi lekarze bardzo o to gniewają,
Nasza panią doktor do sądu ściągają.

Niech się pani nie lęka i chorym nie odmawia,
Niechaj biednych ratuje i niech dalej uzdrawia.

A jak się lepszych czasów kiedyś doczekamy,
To sobie w Kole Gospodyń razem pohulamy.

Oby nam pani doktor jak najdłużej żyła,
I sama była zdrowa i chorych leczyła.

O ty święta Anno, która mieszkasz w niebie,
Przyjmij nasza doktor po śmierci do siebie.

Za to, że chorych leczy, trudu nie żałuje,
Niechaj z Panem Jezusem w niebiesiech króluje.