I ja powzdycham...

Dana, Danusiu, ach, rumienię się. Bardzo mi miło

Iwonko, Jolu, tak, jesień powoli się zbliża, widać to szczególnie po porannych mgłach. Lubię ten czas w ogrodzie, światło jest jakieś inne, łagodniejsze, bardziej świetliste...


Sylwio, to lampiony.

Aniu,

Agnieszko, zazwyczaj wpadam do Ciebie i siedzę cichutko
Przyznam się, ze gdybym miała wybierać dla siebie swoje miejsce na ziemi to wybrałabym Twój ogród. Jest tu wszystko, klimat, delikatne kolory, nastrój jak ze staropolskich baśni, no i te widoki, przestrzeń. Jak ja to lubię

Ach Agnieszko jak bajecznie u Ciebie!!
Widzę ogrom prac już macie za sobą. Cudnie wyszło, choć pokazałaś zaledwie rąbek
Ciekawe, kiedy zaczniesz zagospodarowywać drugą stronę drogi
Popatrzę jeszcze trochę
Buziaki

AgnieszkaW napisał(a)

Agniesiu co to sa za kwiaty, te białe, cudowne

AgnieszkaW napisał(a)

wrześniowe obrazki

i jeszcze ta różowa "chmurka", pięknie to wygląda, ale też nie mam pojęcia co to?

Agnieszko jak zwykle uczta dla oczu, przepięknie.
Pozdrawiam

Jolanka, jestem mile zszokowana Twoim wpisem, nawet nie wiem, co odpisać, może po prostu tylko i aż: dziękuję...

Aniu, zostało jeszcze wiele prac do zrobienia i wiele bałaganu (na fotkach skrzętnie ukrywany), wiele (m.in. ze względów finansowych) robimy sami, więc prace posuwają się powoli, ale do przodu. Przy drodze rosną sobie bujne rozplenice, za resztę się nawet nie biorę, bo sił by brakło.

Dana, te białe kwiatuszki to Rumian rzymski, odm. Plenum, a te różowe obłoczki to moja ukochana trawa Miłka Spectabilis

Aniu, dziękuję

Agniesiu dziękuję za odpowiedź zaraz sobie zapiszę, bo stale wracam do Twoich zdjęć i się zachwycam