Warmia napisał(a)

Czy on zakwita w sezonie, w którym był siany?

Wysiałam go do pudełka w lutym. Pod koniec kwietnia wsadziłam do gruntu. Kwitnie już kilka tygodni, czyli gdzieś na początku lipca zakwitł.

Elu, bardzo pokrzepiający tekst. Dziękuję i zapraszam do spacerowania.









Pozdrawiam

Czytam, że trudno jest zatrzymać lato i że spodobały Ci się dalie i opis jak projektowałaś ogród. .

Do projektowania podeszłaś idealnie, czyli dokładnie odwrotnie niż ja kiedyś. Wiem, powtarzam się, już kiedyś to pisałam. Ale ciągle zaskakujesz tym tak świadomym uprawianiem i projektowaniem ogrodu.

Na lato nie ma siły - po prostu znowu odchodzi, znowu za szybko. Ale piękne jest tegoroczne lato, hej.

A dalie - wiadomo - zatrzymują lato na dłużej.

Co do krwawnika - rośnie jak chwast, bardzo się wysiewa i rozłazi rozłogami, trzeba na niego uważać na rabacie.

Gabrysiu, wiek dojrzały oprócz minusów , ma tez swoje plusy. Człowiek podejmuje bardziej pragmatyczne decyzje Nic nie musi. Dochodzi jeszcze pokora wobec świata (roślin). Ten mój ogród nie będzie powalał na kolana, wzbudzał ochów i achów, bo nie taka jest jego rola. Ma być taki, żebym mogła (miała siłę) ogarnąć go przez najbliższe kilkanaście lat i był jednocześnie miłą przystanią dla moich najbliższych.
Krwawnik jest w miejscach, gdzie trochę inwazji się przyda.
Chyba odpoczęłam, bo już mi nie szkoda lata. Wypatruję jesieni i jestem jej bardzo ciekawa.
Derenie czerwienieją. Trzmielina różowieje.



Dynie dojrzały



Marcinki

Piękny dzień. Ciepły, ale nie za gorący, z lekka leniwy. W sam raz.

Róże- większość ma pogryzione liście, część złapała czarną plamistość (muszę się zapoznać z metodami zapobiegania), ale wciąż nie pozwalają, żeby przejść obok nich obojętnie.





W tym roku wyjątkowo dorodne są hortensje. Zeszłoroczne upały bardzo skróciły okres kwitnienia. W tym roku można wreszcie nacieszyć oczy.

Gruszka_na_wierzbie napisał(a)

Gabrysiu, wiek dojrzały oprócz minusów , ma tez swoje plusy. Człowiek podejmuje bardziej pragmatyczne decyzje Nic nie musi. Dochodzi jeszcze pokora wobec świata (roślin). Ten mój ogród nie będzie powalał na kolana, wzbudzał ochów i achów, bo nie taka jest jego rola. Ma być taki, żebym mogła (miała siłę) ogarnąć go przez najbliższe kilkanaście lat i był jednocześnie miłą przystanią dla moich najbliższych.

Pięknie to ujęłaś
przecież chyba dokładnie o to w tym wszystkim chodzi

A ja jakoś nie wierzę w to zero szaleństwa .

Świetne dynie, u mnie ślimaki zjadły i będę musiała kupować, jeżeli będziemy chcieli jeść zupę.
Moje róże chorują w tym roku bardzo, bardzo, niczym nie pryskałam (tylko miedzianem w marcu, za jednym zamachem z owocowymi, ale to niewiele pomogło).

Szaleństwem był pomysł budowy domu po 50, a potem rezygnacja z tujek i trawnika.
O ileż byłoby prościej.

Spoko. Mój Tata zaczął budować dom jak miał 64. I nie sądził tujek tylko drzewa i krzewy owocowe i zrobił duży warzywnik i foliak na pomidory. Zostawl swoj poprzedni dom i ogrod i namowil nas na wyprowadzke. I to było szaleństwo. Które mnie uszczesliwilo.

Dobrze móc uszczęśliwiać innych. A Twój Tato to niesamowity człowiek.