Joku napisał(a)

Cieszę się że w miarę łagodnie potraktował ciebie wirus. Odporność przynajmniej na jakiś czas masz.
Wpisuję się do grona Emerytów, wczoraj byłam ostatni raz w pracy.

Nic nie musisz, wszystko możesz. Powodzenia i życzę w przyszłości dodatku dla 100 latków, można wtedy dopiero na emeryturze poszaleć

Haniu, fajne wierszyki Twoje i Zbyszka...Dbaj o siebie, bo zdrowie najważniejsze...Doczekaliśmy czasów, że ze wszystkich stron jakieś ograniczenia, ale lepiej stosować się do nich, niż chorować.

Gdy czytam Wasze wierszyki, przypomina mi się piosenka "Czas nas uczy pogody..." to i ja życzę dobrej pogody i dużo słońca

KIedyś udało się być, Jolu. Tam bywam, gdzie mnie zabierają, jak pamiętasz. Raz byłam z Jolą, a kilka razy z Tobą. Zawsze mile wspominam nasze spotkania.

Może wirus odpuści to latem znów uda się jakaś wycieczka?

Jolu, Agnieszko, Elisko, dziękuję za odwiedziny. Z tym czasem na emeryturze, to jest tak, że jest go zawsze 24 godz na dobę, ale ograniczenia fizyczne wydłużaja wykonywanie prac w czasie, i wychodzi go nieraz jeszcze mniej niż wtedy, gdy byliśmy sprawni stuprocentowo. Jedynie odpada "zależność pracowa"

Ale i tak nie chciałabym wracać do minionych okresów. Było, minęło, i tak ma być.

I tak trzymać było fajnie teraz też jest może inaczej i napewno jeszcze będzie fajnie

Też pracę dosyć kiepsko wspominam
- ciągle szefa marsowa mina..
Byłem w niedoczasie, terminy goniły
po nocach boginy mi się śniły.

A teraz ? Luz na całej szerokości
sny posiadam bardzo kolorowe.
Zażywam czosnek razem z imbirem
może ze setkę jeszcze pożyję?

Dziękuję, Zbyszku. Piękny wiersz i piękny do niego bukiet! Śliczny, energetyczny , w sam raz na dzisiejszy dzień bez słońca!

Tak myślę o tych moich szefach z czasow mojej pracy, że mieli przyjemność w gnębieniu personelu. Bo ich z góry też ktoś gnębił. A wyniki? Czy się stoi, czy się leży, to kasiorka się należy.

Stąd ten zastój w gospodarce, bo nikomu nie zależało wykazywać się.
Dziś w kraju mielibyśmy dobrobyt, ale brak stabilności, to wszyscy łapią okazję na zdobycie fortuny. Począwszy od rządu do samorządu.

Ale nic to, dla mnie już to nic nie zmieni, coraz bliżej tęczowej drogi. A póki co funduję sobie tęczę w ogrodzie!
Na dzień dzisiejszy taką, Miłego dnia!

Tak Haniu . Tak było a głowę i swoje racje należało mieć między kolanami. Jak słyszę z opowiadań to ten styl do dziś wywożą Polacy z granicę. Piękna tęcza i również miłego dnia.

Kolejny dzień bez słońca, ale przetrwamy. To nie kataklizm, tylko smutek na duszy.

A ze smutkami radzimy sobie rożnie. Jedni za książki się łapią/ja/i odpływają, inni serwetki dziergają, jeszcze inni wianki klecą albo inne dekoracje, czasami ktoś zajrzy do sąsiadów. I tak dni mijają.

A wystarczy , że słońce błyśnie, a już cała ogrodowa brać wylega do tych grządek. To nic, że zima, ale i tak podziwiamy, lodowe wzory na trawach, sypiemy jadło do karmników i medytujemy, medytujemy...planujemy zmiany, przesadzanie, dosadzanie nowe aranżaje....
Bo nie ma to jak pobyt w znajomej przestrzeni, w otoczeniu ulubionych drzew i krzewów.

Miłego dnia!