Niestety nic innego mi nie przychodzi do głowy i na razie robię to tak. Ale już technika cięcia, sposób wbicia tak, żeby z noża zrobić gilotynkę wypracowany. Ale już nieraz myślałam o tym, żeby to przerobić na płyty w żwirze…

Wiolu, moje rabaty powstawały w miejscu trawnika Z siatką. Podkreślam to "Z", bo wyrywanie siatki z darni nie należy do najprzyjemniejszych. Wyćwiczyłam się już na stu kilkudziesięciu metrach Technicznie wygląda to tak, że płaskim szpadelkiem odcinam wzdłuż sznurka krawędź rabaty, potem równolegle do tej linii robię drugą, ten pas kroję w poprzek na mniejsze fragmenty i podważam/wyjmuję po kawałku i następnie wyrywam siatkę. Tak, że kładę kawałek darni do góry korzeniami, łapię za krawędź siatkę, darń przytrzymuję nogą i jadę. Z mojego doświadczenia wynika, że lepiej jest kroić darń na cienkie, długie pasy, np. 20-30 cm szerokości, wtedy zrywanie siatki idzie łatwiej.

Widzicie to? Znowu jakiś wściekły kret mi ryje!
Jest siatka a on sobie i tak znalazł wyjście,wrrr!!!

O ten, to wyjątkowo złośliwy!

Wrrrr, byłabym wściekła.

Współczuję