Gardenarium napisał(a)

Danusia!
te zestawy piękniejsze jak dziś na Zieleni

Gardenarium napisał(a)

i tak bym mogła powtarzać i porównywać 'dzieła jak namalowane'

Danusiu, byłaś na targach ZTŻ? Ciekawa jestem co myślisz na temat nowości roślinnych

Dziękuję za wspaniałe i tak liczne odwiedziny.

Odpowiem "hurtowo":


Jolanka - Nie byłam na targach Byłam w swoim ogrodzie, a także w pracy
Przez 7 lat byłam w Jury tej wystawy i oceniałam zarówno stoiska, jak i wybierałam rośliny. Teraz jestem wolna od tego obowiązku i mogę poświęcić się w tym czasie czemuś co bardziej mnie pasjonuje
Miałam jedynie podpisać prawa autorskie do zdjęć w Katalogu Bylin, ale też nie dokonałam tego obowiązku.

Gogo - wspaniałe motto dziękuję.

Sylwia - Accademia pachnie oczywiście i zauroczyła mnie zarówno wyglądem jak i zapachem. Z daleka myślałam, że to piwonia

eee_tam - gdy jestem w ogrodzie - nie mam stresu, czuję radość, że robię coś wartościowego, co mnie uszczęśliwia. A stresy to mam czasem z innych powodów, jak każdy człowiek. Stresu pozbyć się nie da. Przestanę się stresować, jak stanę się samowystarczalna, czyli niezależna od niczego Ale to jest trudne.

Basiu- hortensje to mocne rośliny, tylko pilnuj podlewania.

Martka uśmiech dla ciebie.

Wendy - źródło niemieckie.

Haniu, 2x dziękuję, cieszę się że mi wyszło, a i dodatków - detali przybywa więc będę obrastać w donice i dekoracje sezonowe.

czego ci życzę ...i sobie tez ...każdemu takiego stanu życzę

Danusiu, proszę bardzo
Patrzę na zdjęcia Twoich kompozycji i myślę sobie, że idealnie nadają się na kartki okolicznościowe.
Gdybym takie zobaczyła w sklepie, nie kupiłabym żadnych innych

Gardenarium napisał(a)

Grunt to nie popaść w obsesję. Ja obsesji na żadnym punkcie nie mam. Robię w swoim tempie i robię, na co mam ochotę. Jak nie mam ochoty, to siedzę, piję kawę i patrzę. Albo robię zdjęcia. Albo nic nie robię. Wczoraj nagrałam telefonem filmik. Jeszcze nie obejrzałam.

W bukszpanowym wszystko "musi być" jak brzytwa, a teraz nie jest No i co? Nic.

A tutaj nic nie musi być. Jest, na ile da się.

I to w tym ogrodzie najbardziej cieszy Nic nie muszę. O zdrowie jedynie proszę w modlitwie.

Wiesz Danusiu, my całe życie uczymy się żyć. A człowiek jest jedynym zwierzęciem na Ziemi, które dobrowolnie i świadomie zmusza się do pracy. I musimy zdobyć taki bagaż doświadczeń i osiągnąć taki stan świadomości, pomijam ograniczenia zdrowotne, by zrozumieć to, że NIC NIE MUSIMY. Do tego trzeba dorosnąć i z tego wyrosnąć - wychować dzieci, pomóc starym rodzicom, bo to są obowiązki, TO MUSIMY.
Taki stan daje poczucie komfortu psychicznego, przywraca równowagę wewnętrzną, daje poczucie wolności i świadczy o tym, że zaczęliśmy żyć dla siebie i kochać siebie. Kasia Miller mi pomogła to zrozumieć
https://www.youtube.com/watch?v=pAzyDNJgxfs&list=PLo1VanqB7YDqMmXv8r4J5wt5IvYJuPv46
https://www.youtube.com/watch?v=dQM34hEHRZ4

A teraz siedzę, piję kawę, patrzę podziwiając przyrodę, kontempluję i jest mi dobrze, czuję się wolnym człowiekiem. A jak będę miała ochotę, to coś zrobię w ogrodzie albo w domu bez zmuszania się do tego.
Kochaj siebie, kochaj życie i rób to co kochasz. Bo cała filozofia i sztuka życia polega na tym. Bądź szczęśliwym człowiekiem, czego wszystkim życzę.

Accademię mam na swojej liście od tego roku Zrobiłam remament róż u siebie.. i wiem które wydam Stawiam na pachnące

Danusiu, czy są takie trawy , które nie zawiązują nasion? Ne znam traw, pierwszy rok je mam u siebie w ogródku. Stąd moje pytanie.

Jestem trochę przerażona ekspansją ostnicy. Mam ją pierwszy rok. Jest teraz na całym wrzosowisku. Są starsze egzemplarze posadzone w tym roku wiosną, młodsze-siewki i chyba jeszcze jest trzecie pokolenie całkiem młodych siewek. Nie byłam świadoma takiej sytuacji. Nie wiem jak z nią sobie poradzę. Wrzosów całkiem nie widać. Chociaż w sumie ta ostnica ładnie wygląda ale co będzie dalej jak w takim tempie się rozsiewa?
Pozdrawiam serdecznie.

Rosa napisał(a)

Wiesz Danusiu, my całe życie uczymy się żyć. A człowiek jest jedynym zwierzęciem na Ziemi, które dobrowolnie i świadomie zmusza się do pracy. I musimy zdobyć taki bagaż doświadczeń i osiągnąć taki stan świadomości, pomijam ograniczenia zdrowotne, by zrozumieć to, że NIC NIE MUSIMY. Do tego trzeba dorosnąć i z tego wyrosnąć - wychować dzieci, pomóc starym rodzicom, bo to są obowiązki, TO MUSIMY.
Taki stan daje poczucie komfortu psychicznego, przywraca równowagę wewnętrzną, daje poczucie wolności i świadczy o tym, że zaczęliśmy żyć dla siebie i kochać siebie.

Wychowałam dzieci, pracowałam, pomogłam Rodzicom w ostatniej drodze. Dokładnie tak jak piszesz, wszystko się zgadza. Dojrzałam i zaczęłam żyć dla siebie. Dziękuję za wpis