Moje z grzybów to pieczarki i też nie zawsze. Kani w życiu nie zjadłam i nie robiłam. I nie zamierzam. Choć osobiście mam wrażenie, że do sromotnika to bardziej gąska siwa jest podobna jak kania... Kania może do jakiegoś innego muchomora. Kiedyś wnikliwie studiowałam atlas grzybów. Praktyki uczył mnie starszy brat cioteczny, odkąd mogłam za nim do lasu biegać.

Trochę zazdroszczę tym co znają się i chodzą na grzyby. Ja jem tylko tyle co mam od teściowej, ale to zawsze suszone. Świeże kiedyś kupowało się przy drodze, a teraz autotrady pobudowali i nici z tego, a w sklepach drogie. Czasem jakieś kurki się kupi. Ale kani to bym sobie zjadła ... pamiętam jej smak jeszcze z lat młodzieńczych.

Rozumiem opory tych, którzy nie zbierają jadalnych grzybów blaszkowych.
Kiedyś też zbierałam z nich tylko kurki, kani się bałam a rydze znałam jedynie z opowiadań
Teraz trochę mi się odmieniło
Ale np. nie ruszam borowika ceglastoporego, który jest piękny, pełno go w naszych lasach i podobno ma 99 procent zgodności kodu genetycznego z borowikiem szlachetnym. I jadalny jest Niemniej jednak nie mogę się przemóc bo mnie czerwona noga odstręcza

Basiu, chwalę Twoje grzybowe zbiory. Z nas tacy grzybiarze co oddają swoje zbiory innym Jeszcze nikogo nie otruliśmy Ale mówię by brali na swoja odpowiedzialność Em zna się na grzybach. Zbieramy borowiki, babki, podgrzybki, maślaki i opieńki. Ale ja sama ogólnie boje się grzybów, kiedyś podtrułam się niby kurkami, chyba lisówki mi się trafiły Chyba ponad miesiąc miałam dolegliwości żołądkowe. Mam teraz traumę i boję się jeść grzyby.
Twój ogród łapiacy jesienne kolorki pięknie wygląda. Ta mini paprotka zadarniająca tworzy fajne runo. Ciekawe jak poradziłaby sobie na suchym stanowisku (zacienionym)pod sosnami. Znasz może nazwę?

Dziś rano ładnie świeciło słońce I była rosa moje cieniste zakątki nabierają jesiennych kolorów

A w innym końcu ogrodu zaczynają astry



Na koniec miechunka i albicja




I aronia, obskubana z owoców przez szpaki