A wariactwo ma swój urok, napewno jesteśmy przez to szczęśliwsze, pogodniejsze Ja tam zawsze powtarzam, że każdy ma swoje wariactwa, różne, Ci co ich nie mają, są smutni.

Ja mam dorosłe dzieci i z żartem mi wypominają, że jak ścieżkę robiłam, to jak gdzieś na spacer się wybierali, na łąki, pola to z kamieniami wracali No tak średnio zawsze dwa ciekawe kamienie każdy przynosił

A wariactwo ma swój urok, napewno jesteśmy przez to szczęśliwsze, pogodniejsze Ja tam zawsze powtarzam, że każdy ma swoje wariactwa, różne, Ci co ich nie mają, są smutni.

Basiu, czytam i śmieję się pod nosem, bo jakbym o sobie czytała. Moje dzieci są już mocno dorosłe, ale tak to właśnie wyglądało, wszędzie widziałam kamienie do zabrania do domu. Oczko też sama kopałam, potem koncepcje się zmieniały, w miejscu oczka był skalniak.
Masz rację, przez te nasze wariactwa, mamy ciekawsze życie i dużo przyjemności.
Początki Twojego oczka bardzo obiecujące, trzymam kciuki, na pewno będzie super.

A ja uważam, ze to nie żadne wariactwo . To pasja, a ona czyni życie piękniejszym .

Basiu, oczko - co ja widzę, ale fajnie . Mnie tez jakiś wodny element chodzi po głowie, ale to temat na późniejszą rozkminkę.
Nieźle pokopałaś, ciekawa jestem efektu końcowego, idę po popcorn .

Trzymam kciuki za super oczko, bo takie je wyobrażam, z kamieniami, oczywiście. Miłego lata, Basiu i Romku!

Sama kopałaś oczko ?
No, no brawo.
Ja w takich pracach to juz mężem się wyręczam

Brawo Basiu