Uwagę zwracają secesyjne (?), biedermeierowskie (?) detale.
Dziś wyczytałam właśnie, że mieszczański niemiecki biedermeier stawiał na lekkość i wygodę domowych sprzętów. Jakoś trudno mi sobie to zobrazować. Może Ania mi to lepiej wyjaśni - jest w końcu dyplomowanym konserwatorem sztuki.

A więc detale:

Z wielką rozwagą dom jest odnawiany








Ma 3 kuchnie, w tym tę po niebiesku uroczą do parzenia porannej kawy ze śmietanką.

Często u nas na wsi spotyka się takie sofy.



Biedermeierowska sypialnia przedwojennych właścicieli



Tę ścianę sama odnowiła, uzupełniając zlasowane cegły



To jej kantorek - miejsce dowodzenia. Tutaj rysuje, liczy, kalkuluje i zarządza kolejnymi wydatkami.

Znacie taki sposób regulacji półek? - ja znam. Stare dobre stolarstwo.




W szklanych slajdach ukrywa się historia domu i rodziny Doktora:





Oglądam ten slajd i przypominam sobie wszystkie meble i kosze wiklinowe w tym domu



Ktoś z domowników wyrabiał takie meble? Doktor kupował je w mieście?

Porzelanowe serwisy zostały zabrane, zachowała się waza



I kilka pośledniejszych "Bunzlau", których skorupy do dziś i ja wykopuję w swoim ogrodzie

Jaka piękna opowieść
Aż chce się dalej słuchać

Czy to gotowalnia Pani Domu?



Strych ciągle jeszcze jest domowym lamusem




Wszystkie łóżka, krzesła i inne przedmioty czekają na swoje nowopowstanie; Ania wie, jak dać im drugie życie







Z resztek tkanin i tapet przedwojennych buduje Ania wyobrażenie o gościnnych apartamentach na strychu. Powstaną lada moment.

Dziękuję za wysłuchanie historii o tym, że czasami stare domy wybierają sobie właścicieli.

Ewo siedze tu i zamiast isc spac sledze z zapartym tchem. Piekna opowiesc, warto czekac

Ja też jestem pod wrażeniem tej historii będę czekała na dalszą opowieść jeśli będzie uwielbiam takie klimaty, ten dom i droga do niego, krowy, stary dom ale się rozmarzyłam