W zimie ogrodnik marzy i potrzebuje bieli w ogrodzie oraz odpoczynku:

wszystkim ogrodującym i zaglądającym dobrego czasu świętowania. Niech naszym motto w tych trudnych czasach będzie dum spiro spero (dopóki oddycham, mam nadzieję).

Pszczelarnia napisał(a)

One są szwedzkie - na pewno. Szwedzie raz zjadły mi nornice (karczownik) a raz mi choroba grzybowa od korzenia załatwiła ich żywot.

Wiosną zawsze tak wyglądają, ta zieleń jest taka miętowo-szara.

Po prawej wzdłuż płotu te jasne.

Bardzo lubię takie odcienie zieleni, chociaż nie wiem jak się zgrają z zielenią irgi błyszczącej. Wiosną zobaczę. A szkodniki jakieś je atakują? Wyczytałam, że typowe dla różowatych, włącznie ze skoczkiem różanym. Ten się niestety w tym roku rozpanoszył, zastanawiam się czy go w końcu chemią nie potraktować (przynajmniej na Emelie).
Znalazłam u siebie miejsce na jeszcze jedną magnolię, prawdopodobnie Elizabeth. Chyba, że masz jakąś podobną w formie i kolorze godną polecenia?

Ewo, ściskam świątecznie

Śliczna koronkowa choineczkaZdrowych, spokojnych Świąt Ewo

Ewo - wszystkiego dobrego życzę

Ewo pieknych rodzinnych swiat
pochwal sie co ogrodowy skrzacik pod choinke podrzucil

3 czerwca 2012 roku na swoim wątku opisywałam Dom Doktora:

"Opiszę "dom doktora" (tych zdjęć nie mogę zamieścić):

Stoi w ogrodzie, przy furtce wita Cię szpaler pięknych 100-letnich świerków i paprocie wdzięcznie skłaniają pióropusze na powitanie. Każdy pokój urządzony w odmiennym stylu - jest sypialnia czeczotkowa, ludwik filip grymaśnie powyginany w salonie, biedermaier w bibliotece. Ta zaś stoi nietknięta, nie brakuje żadnych voluminów. Na balkonie fotele ratanowe - szal przerzucony przez oparcie. Masz wrażenie, że tylko na chwilę ktoś wyszedł zajrzeć do kuchni. Na ścianach wiszą obrazy - gust niemiecki szkoły monachijskiej - tu marne oleodruki pejzażowe i martwo-naturowe z nieodłącznym jeleniem na rykowisku oraz scenami polowań. Porcelana o niebo lepsza - w całych zestawach wszystkich możliwych manufaktur.
Ewentualny kupiec nie ma czasu sprawdzić stropów, podłóg, układów kominowych - nie to przecież jest ważne.
I spadkobierczyni (obecnie związana z G. Śląskiem) mówi, że z kuzynem chcą razem wszystko sprzedać, bo dzielenie tego nie jest dobrym pomysłem. I tak stoi, i czeka ponad rok. A ja przechodzę i spoglądam, czy tablica "na sprzedaż" jeszcze wisi.

PS Powojenni właściciele świadomie nie chcieli niczego zmieniać. Nie palili obcobrzmiącymi książkami w piecach, nie wynosili na strych "niemodnych" mebli, haftowanymi kapami nie zakrywali dziur w stodole, z kwitkiem odprawiali handlarzy starociami. Nieufnie podchodzili do jakichkolwiek zmian i ideologii.

Pozdrawiam."

Jest 3 maja 2020 roku i ponownie odwiedzam Domu Doktora. Idę do niego nie jak obca nieznajoma ale z bukiecikiem ogrodowych kwiatów jak sąsiadka do sąsiadki. Mam bowiem nową Sąsiadkę!




O Ani mówię Sąsiadka, choć nasze domy są troszkę oddalone, to Ania jest moją bliską Sąsiadką.

Idę do Ani. Mijam stado krów na łące Wdowy, co miała sześciu synów, uważnie przechodzę obok domu z hodowlą psów sympatycznego acz ekscentrycznego Anglika, zaglądam przez okno do domu niczyjego z żywopłotem z porzeczki alpejskiej, mijam dom tyrolski i dom z krzywą kapliczką, trwającą tu od wieków, manifestującą przynależność Hrabstwa Kłodzkiego do katolickich Habsburgów.

Czekał ten dom kilka lat na swoją właścicielkę. Ileż kupców domu, kupców zawartości domu i kupców domu i zawartości się przez te lata przewinęło ... . Dom czekał. Ania nie czekała. Zobaczyła dom (szukając domu, szukała widoków) i po prostu kupiła.

A widoki są takie:










Wchodzę wejściem frontowym



Dom został zbudowany w latach dwudziestych XX wieku jako dom letni dla docenta Uniwersytetu Wrocławskiego.

Cieszę się, że dom doktora ma właścicielkę i zaczyna żyć. Pewnie doktor dziękuje teraz z góry dobrym sąsiadom i przesyła dobrą aurę. Niech Wam się po sąsiedzku dobrze żyje!