W połowie lipca wszystko jest już ładnie podrośnięte:



Podziwiam korale pomidorów:



I fakt, że jeszcze nie śpię Idę po drugą kawę, ktoś również reflektuje?

Z krzaczka do dziobka- ładne Ci one, te żółte fajerki, paprykami i Aussie też nie wzgardzę :

Lada moment zacznie się prawdziwa uczta:

Kisimy pierwsze ogóreczki, podglądamy czarne perełki i nie możemy wyjść z podziwu, że udało się doczekać takich melonów ( mimo, że kwestia smaku była co najmniej dyskusyjna ):

Pod orzechami, na cienistej, wszystko zdrowo rośnie:



I w końcu obiecane kilka postów wcześniej show wokół kamiennego łupka, podoba mi się, jak to wyszło Perovskie biją pokłony bogom deszczu z wdzięczności, bo susza znowu dała nam popalić tego lata:

Kolejne porównanie:
28 lipiec vs 1 wrzesień
"Gdzie te kanciki, prawdziwe takie, gdzie te kanty? Oł jeeee" chciałoby się zaintonować za panią Dautą Rinn Dlatego zręcznie skadrowałam fotkę po prawej, żeby aż tak nie bolały zęby

Busz z dnia 29 lipca 2023:
Trochę się wszystko zaczyna z tych skrzyń wylewać na przejścia, lekcja na przyszłość, już za parę miesięcy (dopiero? O nie...) zobaczymy, czy uczę się na własnych błędach





Fotka z awatarka:

Z odpowiedniej perspektywy wyglądało to niczego sobie



Znoszę coraz więcej skarbów z działki do domu:

Kilka słoików kiszońców na zimę:



Mydlaste melony



I pomidorki- albo mam za wysokie wymagania smakowe i mi się już w życi z tego dobrobytu poprzewracało, albo coś rzeczywiście było na rzeczy w tym roku, obstawiam zaniedbanie nawożenia (mea culpa, poprawię się )

1 wrzesień, hibiskus i trawy są teraz na świeczniku:



Korań-dzikoń, pająk-fifoń (wyliczanka z dzieciństwa, którą sprzedał mi Szymcio) opycha się na potęgę, robiąc zapasy przed zimą. Werbeny zostają zastąpione wrzosami: