Ptaszki przestały przylatywać do karmników.
Bardziej im w głowach teraz amory. Czas pomyśleć o ptasich mieszkaniach.
Takie propozycje wypatrzyłam w Arboretum w Wojsławicach.

Świetne bo nawet podpisane dla kogo. Najbardziej ciekawi mnie dla kogo ten drugi domek a nie moge przeczytac.

czapla

Albo oszalalam, albo mam omamy, albo nachalnie zaklinam wiosne.
Dzisiaj po przebudzeniu spojrzalam za okno, a tam leca dwa wielkie ptaszyska. I wiecie co.... to na 90% byly bociany!!!!!!!!!
Nie zdazylam zlapac aparatu z tego wszystkiego. Jesli to byly dwa lecace bociany to i ja powinnam w tym roku latac a latac Ja, bociek Wam to mowie Wiosna sie zaczyna!!!!

Boćku, to najradośniejsza nowina dnia

Zachęcona opowieścią Bogdzi o Jej przygodzie z czarną kanią, ja opiszę Wam moją przygodę z pliszką górską. Wracając z ogrodu zauważyłam pięknego żółtego ptaka, który na mój widok nie odfrunął tylko uciekał na nogach ciągnąc po ziemi prawe skrzydło. Zabrałam to " nieszczęście " do domu. Okazało się, że ma zwichnięte skrzydło. Mąż zabawił się w ortopedę i jednym pociągnięciem kostka wskoczyła na swoje miejsce. Ptak był bardzo obolały i tego skrzydła nie rozkładał. Na 2 tygodniową rekonwalescencję został u nas w domu. Spawdzając atlas ptaków doszłam do wniosku, że to jest pliszka górska. Karmiłam ją serkiem białym, siekanym jajkiem i łapałam jej muchy. Apetyt miała coraz lepszy, no i kondycja się poprawiała z dnia na dzień.Mieszkała u nas w pustym akwarium. Codziennie była wynoszona na ganek. Po kilku dniach posadzilismy ją na gałęzi wisni. Próbowała skakać z gałązki na gałazkę, ale nie odważyła się fruwać. Pewnego dnia z poręczy na ganku przefrunęła na wiśnię, a w następnych dniach wycieczki były co raz dłuższe. Wreszcie odleciała wysoko na orzech i sama wróciła na ganek. Następnego dnia wzbiła się wysoko, okrążyła dom 2 razy i odleciała. Jeszcze parę razy widzieliśmy ją w ogrodzie na orzechu, to oznaczało, że przeżyła i wszystko w porządku.
Mam kilka jej fotek, nie mogę znależć wszystkich.

To ostatnie zdjątko mówi samo za siebie:Fajnie mi u was było!Dziękuję!

Jak widać ptaki też potrafią się przywiązać do człowieka....
Ja kiedyś miałam oswojonego wróbelka, znalezliśmy go z bratem nad rzeką. Też kurował się u nas w domu i oswoił się. Potrafił siedzieć na palcu lub na ramieniu posłusznie , nawet jak wchodzilismy do sklepu Jak wyzdrowiał też odleciał na wolnosć... tam gdzie jego miejsce... Ale chociaz umiał już latać, to pilnował się nas..

Marysiu piękne i wzruszające jest Twoje opowiadanie o pliszce żółtej. Myślę ze to żółta bo górska jest jednak mniej kolorowa. Jest jeszcze pliszka cytrynowa, ale wydaje mi się że ta jest żółta bo jest najbardziej żółta.(ale mi sie zdanie ułożyło).
Jest cudna i Ty z M jesteście wspaniali. Przeżyliscie jak ja niezwykłą przygodę, a obecnośc ptaszka na Waszym terenie wtedy gdy już mógł odleciec też świadczy o jego wdzieczności.Bardzo w to wierzę i bardzo Ci dziekuje za opiekę i to wspaniałe opowiadanie z niezwykłymi cudownymi zdjęciami.