Basiu, z tego co czytam na forum to żeleźniaki potrzebują kilku lat do startu. Mam nadzieję że nie przyniosą mi wstydu ociągając się w kwitnieniu .
Tydzień zaczął się u mnie deszczowo, ale z tego akurat się cieszę bo już zaczęło robić się sucho. Żałuję jedynie że nie zdążyłam wykonać zaplanowanych prac.
Życzę Wam udanego tygodnia. Tymczasem ruszam na poszukiwania wygodnych butów i czegoś cieplejszego na nadchodzącą porę roku.

Jolu, ja wiem, że żeleźniaki długo do kwitnienia się szykują. Mój żółty zakwitł po trzech latach a sadzonka była spora. Uzbroiłam się więc w cierpliwość.
U mnie też się rozpadało!

Joku napisał(a)

Bardzo proszę, Aniu.
Na koniec widoczki ogólne: z ziemi




i z wysokości poddasza

Jolu cudne widoczki u Ciebie z ziemi i z powietrza piękny biały domek.Pozdrawiam serdecznie.

Przy takim widoku mycie okien staje się przyjemniejsze.
Jesień nadeszła i niestety uporczywe deszcze nie dają mi nacieszyć się ogrodem. Dobrze, że mamy Ogrodowisko

Jolu ogród piękny z każdego poziomu, ale z pewnością będzie bezpieczniej z niskich ujęć...Jakoś jesień na razie omija Twój ogród, bo u mnie już chodzi z pędzlem w ręku i maluje co się da...

To tak jak u mnie.

To na 100% malwa.
Pięknie ogród wygląda, a zdjęcia z leżaczka świetne, Zbyszek ma rację, że powinnaś zawsze z leżaka fotki robić.

Basiu, Magda, Anusia, Elisa, Hania, Tess - dziękuję za wasze wpisy. Dopiero zebrałam się żeby coś u siebie napisać. Wolałam wędrować po waszych i nie tylko ogrodach.
Pogoda jesienna, pada, szybko robi się ciemno. Leżaczki należałoby już schować do szopki i czekać na następne zdjęcia z tego poziomu do wiosny. Dzisiaj udało mi się wkopać na rabatę Eden Rose trochę mi jeszcze pracy zostało. M. in. wkopać cebulki tulipanów, które nie wiadomo po co wykopałam.

Tym razem widoczek z drzwi tarasowych jako dowód że jesień też już u mnie coraz bardziej widoczna



.
A to najbardziej udany zakup tego sezonu: marketowa Burgundy Ice. Kwitnie po raz kolejny, nadal w małej doniczce, dałam jej jedynie korek z nawozem na wiosnę. Nie choruje, jedynie stale jakieś mszyce na niej widzę.

Na koniec trochę różowości i mój powód do radości czyli trudna do utrzymania paproć domowa Adiantum. Mam ją już kilka lat, jak podeschnie to obcinam na łyso a ona ładnie odrasta. Lubi dużo wody, każdy niedobór to kilka zaschniętych listków.

Joku napisał(a)

Na koniec trochę różowości i mój powód do radości czyli trudna do utrzymania paproć domowa Adiantum. Mam ją już kilka lat, jak podeschnie to obcinam na łyso a ona ładnie odrasta. Lubi dużo wody, każdy niedobór to kilka zaschniętych listków.

Też kiedyś ją miałam i zniknęła