Joku napisał(a)

(...)

Ciągle nie mogę wyjść z podziwu jak fajnie podzieliłaś swoją przestrzeń ogrodową i że posłużyłaś się kamieniami lokalnymi. I jak wiele roślin fajnych u Ciebie rośnie, i tak różnorodnie, i ciekawie.

Sytuacji z kulami i kulą współczuję. To wielkie ćwiczenie cierpliwości.


Sama wychowałaś takie stożki?

Masz świetne zestawienia borda z żółtym, domek przeuroczy a ta ścieżka kamienno żwirowa jest bomba!

Ewa, mnie podział ogrodu też pasuje. Stożki kupiłam już w takiej formie. Łatwo nie miały. Chyba jeden sezon spędziły w doniczkach, jeszcze w poprzednim ogrodzie. Były bardzo zabiedzone, bo nie dałam im nawozu. Reanimowałam je później, rosną powoli ale z rokiem na rok są większe.

Kasiu te zestawienia kolorystyczne to wpływ Szefowej i Ogrodowiska . Domek lubię, ścieżki są nieco kłopotliwe (sieją się chwasty i ozdobne rośliny też), ale mają swój urok .

_Martini_ napisał(a)

Takimi zdjęciami mów do mnie Przekonałaś mnie. Pobiegam po swoim ogrodzie, gdzieś przecież muszę wcisnąć tę ułudkę
Gdyby było bliżej, to bym Ci przyjechała podsypać te róże.

Ułuda potrzebuje trochę miejsca. U mnie ma tworzyć obwódkę z przodu rabaty.
Tak wyglądała w zeszłym roku w październiku.

To ładnie wyglądała o tej porze. Ona rozrasta się rozłogami, to utrzymasz ją na obwódce? Też bym swoją posadziła przy obrzeżach. A obok niezapominajkę. Ułudkę już mam w koszyku

Jolu z przyjemnością posiedziałam w twoim ogrodzie, podziwiałam tworzący się busz roślinny i powspominałam tą piękną przestrzeń, widok poza twoim ogrodem, a tu niespodzianka na tyłach ogrodu robi się trochę cienia

Martyna, będę obcinać to co wyłazić będzie za daleko. Niezapominajka po przekwitnięciu robi się brzydka i zazwyczaj się ją wyrywa. Więc może być łyse miejsce.

Aniu, cienia chyba za dużo nie będzie ale liczę za wytłumienie wiatru z zachodu. No i może krety wyniosą się nieco dalej? Ale widoku na okolicę mi szkoda.

Pęcherznice, to były moje pierwsze krzewy na działce. Każdego roku popełniałam błąd przy ich cięciu,robiłam to wiosną, a nie tuż po kwitnieniu i przyrastała długimi, pionowymi pędami, bez kwiatów, wreszcie raz odważyłam się zrobić to latem i po krótkim okresie nieciekawego wyglądu, Pęcherznica nareszcie nabrała wyglądu
Jolu, lubią Cię byliny, widzę, że anektują Ci już ścieżkę , chciałabym żeby u mnie kiedyś tak rosły.
Teraz robię listę bylin do przyszłego ogrodu,do pełnego słońca i do cienia, "ułudka do zadarniania" - wpisana

Obyś jak najprędzej mogła o kulach zapomnieć!

A Ty Iwonko, żś jak najszybciej miała swoje grządki!
Jolu, kule, to nic ciekawego w życiu, ale jak trzeba, to i je znieść trzeba przy boku. Dużo zdrowia! Ogród nie zginie, oszczędzaj siły, bo wyrywasz się do niego już za bardzo!

Cześć Iwonko! Miło cię widzieć. Spotykałam ciebie tu i ówdzie, poczytałam o czekającym cię ogrodowym wyzwaniu. Czekam na twój watek nowy lub wznowienie poprzedniego.
Pęcherznic kiedyś nie lubiłam (oj, czego to ja już nie lubiłam ), ale w końcu zagościły u mnie. Ciekawe to co piszesz na temat ich cięcia. Ja dotychczas cięłam na wiosnę i potem powtarzałam jak zbyt duże mi urosły. Nawet się gryzłam teraz że są "puszczone luzem". Więc spokojnie niech sobie rosną i czekają na mój powrót do formy.

Haniu, narzekam ale nie mam właściwie powodu. Bo dla mnie to tylko kilkutygodniowy mam nadzieję czas. Są tacy, którzy są do nich przykuci na długie lata.