Ewa wyobrażam sobie co czujesz, kiedyś miałam podobną sytuację i wiem jak to jest. Trzymaj się.

Wydaje się, że życie jest nam darowane na zawsze i za darmo. Niestety tak nie jest - trzeba bardzo o siebie dbać, nauczyć się odczytywać niepokojące sygnały, reagować i cieszyć się kazdym kolejnym dniem, znajdować przyjemność w samym fakcie istnienia. Aż nazbyt często okazuje się, że z dnia na dzień kogoś już nie ma. Nie da się na to przygotować.
Trzymaj się Ewa.

Bardzo mi przykro... trzymaj się kochana

Fotki obejrzałam..... jest pięknie..
I łączę się w smutku....... i nie powiem jak Agata, że można każdemu nieszczęściu zapobiec.. czasami ma sie to coś złego w genach... bo tylko młodym się wydaje, że jak będą sie starać to maja życie wieczne.. i co złęgo to spotyka innych....... Znam przypadki zdrowego trybu życia, częstych kontroli lekarskich.... i nie ma już ich

Ewuś.. ale głowa do góry.. każdy kiedyś umrze, byle szybko i sie nei męczyć ... a życie przeżyć tak jak Pani Krysia.. z radością i poczuciem przydatności na tym ziemskim padole.. i tak ja wspominaj Ja to sobie zapiszę w testamencie, że zakazuje płaczu na pogrzebie.. ma być wspominanie na wesoło

A ja Aniu płacze, i jakoś nie mogę się z tym pogodzi

Placz Ewus...tyle ile lez w oku i bolu w sercu....Przytulam...

Ewka....

Dziekuję wam że jesteście
Pożegnałyśmy wczoraj nasza koleżankę ,zrobiłyśmy jej piękną stypę (chociaż tyle mogłyśmy dla niej zrobić )
Teraz już nie będzie tak jak dawniej ,jednego puzzla w naszej układance zabrakło

Ale życie biegnie dalej

Ewa- buziaki!!!

Moja serdeczna przyjaciólka też kiedys zmarła nagle na zawał , wiem co czujesz.Niestety nic się na to nie poradzi. Wypłakac żal i smutek jest dobrze , będzie nieco lzej.