Smutek ogromny, żal i tęsknota...pustka którą nie wypełni nic...

Tak jak się cieszymy razem tak razem się smucimy z różnych powodów. Współczuję straty koleżanki.

Dobrze Bożenko że napisałaś.......ja też cały czas myślałam o naszej Kasi....o jej wielkim sercu dla ludzi i dla zwierząt, o pogodnym usposobieniu, humorze i uśmiechu, wreszcie o takim ciepłe jakie roztaczała wokół. Ten jej dom i ogród był taki jak ona sama, wielki i z miejscem dla każdego, trochę sentymentalny (te pamiątki, stare fotografie, bibeloty, stare wielkie dęby w lesie), trochę nowoczesny i surowy (bielone deski w salonie, szarości) trochę wesoły z przymrużeniem oka, nawet trochę szalony jak Kasia (ta drewniana brama do lasu, te lustra i kule, te maleńkie ławeczki w ogrodzie dla leśnych skrzatów...), elegancki i stylowy (stare meble, suknia ślubna na manekinie w sypialni, woalowe firany na tarasie , mnóstwo białych i tylko białych kwiatów, cudne dostojne drzewa wokół domu)....
Poza tym zawsze czuło się że jest się u Kasi i dla Kasi ważnym i oczekiwanym gościem kiedy by się tylko zawitało w progi jej domu. Tak było i ostatnio, w maju tego roku - ogród i staw i las u Kasi jak zwykle cudny, gospodyni uśmiechnięta, pełna planów, przyjazne psy i my wszystkie zadowolone, objedzone smakołykami, uchachane, radosne.....mam tylko jedno zdjęcie z tego spotkania u Kasi....tak mi żal i cały czas nie mogę uwierzyć w to co się stało....

I niech taka w Waszej pamięci zostanie. Byłyście koło niej blisko! Trzeba pamiętać!

jak to jest w tym życiu że człowiek nigdy nie wie co go za 5 minut czeka?
Cieszmy się chwilą, tak jak nam Kasia pokazywała, póki ja mamy.

Malgosiu piekny portret Kasi namalowalas slowami
spotkamy sie w niebianskim ogrodzie

Bardzo mi przykro.

Dzięki wszystkim za słowa smutku a Małgosi za piękne słowa o Kasi, Jej domu , ogrodzie , o Jej niezwyklych zdolnosciach i serdecznym podejsciu do ludzi i zwierzat. Fajnie ze dałas to zdjecie bo ja nie miałam aparatu i nie mam ani jednego zdjecia z tego ostatniego spotkania . Przykro że to juz ostatnie nasze spotkanie z Nią ,że tak niespodziewanie odeszła.Nikt z nas nie zdawał sobie sprawy ze tak może byc nawet Agata z którą najbardziej sie zaprzyjaźniła.Trudno pisac gdy żal w sercu.

Bardzo mi smutno i przykro.
Tak pięknie piszecie o przyjaźni, miłości do pasji... Kasia spakowała swoje walizki i odeszła...

Hmm, trudno jest cokolwiek napisać w takiej chwili. Życie toczy się nie zawsze tak, jak byśmy chcieli i pragnęli. Pięknie piszecie o Kasi, na pewno ona to czyta i .... wspomnienia są takie ważne.