eliza3 napisał(a)

Akanto wierzby płaczące zawsze będą mi się kojarzyły z dzieciństwem. Są piękne i malownicze i lubię na nie patrzeć... tak pięknie napisałaś, że przygięte życiem mają coś z losu człowieka. To smutne skojarzenie, ale może w takim dniu jak dzisiejszy bardzo trafne i odpowiednie.
Mnie kojarzą się jeszcze ze spacerami z ojcem, którego pożegnałam wiele lat temu, robił gwizdki ze świeżych gałązek wierzbowych i zawsze miałam z tego wiele uciechy... ot, takie małe wspomnienie, kiedy spacerowałam wśród starych stawów i wierzb...

...
Tak Elizo ,dziś taki odpowiedni dzień do refleksji,...wspomnienia...a mnie babcia i mama prowadzała po
łąkach zielonych kwiecistych i gwarnych ,laskach żywicą pachnących,nad uroczyska wodne ,pola gryczane miodem pachnące, miedzą między złocistymi zbożami do chaty modrzewiowej gdzie już w pr ogu zapraszał zapach chleba z pieca wyjętego i zapach suszących się nad nim grzybów.Ten smak jagód z mlekiem pachnącym łąką i poziomek o rosie poranka zrywanych ze śmietaną łyżką kładzioną.Takie wakacje pełne szczęścia zapadły mi na zawsze w sercu i pewnie ukształtowały moją wrażliwość i pojmowanie świata.Bezcenne.....

ładnie to Akanto opisałaś

Akanto pięknie to napisałaś, ale i wspomnienia piękne, więc jak inaczej je wyrazić jak nie poetycko, bo to co napisałaś jest bardzo poetyckie.
Ja nie potrafię tak pięknie malować słowem, ale kiedy czytałam to tak jakbym szła z tobą łąką kwietną...
Wspomnienia trzeba pielęgnować, trzymać w sercu, bo to one dają nam siłę, napęd i pociechę... a więc szanujmy wspomnienia i róbmy wszystko, aby być dobrym wspomnieniem dla naszych dzieci i wnuków...
Chyba zabrzmiało to trochę patetycznie, ale dzisiaj w dniu zadusznym chyba można...?

Monteverde,tak to sielskie - anielskie dzieciństwo i młodość wspominam ,nasiąkamy tym co czerpiemy ze żródła.To co przekażemy dzieciom pozostanie ich dziedzictwem ,masz rację Elizo.

Widzę, że już z powrotem jesteś
Ładne te Twoje rodzinne strony. Tak spokojnie się wydaje. Ja ciągle szukam spokoju i ciszy, u mnie w Zabrzu o to trudno, tylko w Pszczynie...ale rzadko tam jesteśmy, za rzadko
Elu czy 16 lub 17 listopada to dobra data? Moglibyście do nas przyjechać? Będziemy w Pszczynie bez przychówku, spokojnie moglibyśmy posiedzieć.
Za tydzień przyjadą wszyscy, będzie nas dużo, nie moglibyśmy spokojnie pogadać. Potem, 24.listopada robię swoje imieniny, a potem to już grudzień.
Pozdrawiam serdecznie

Pięknie Elu opisałaś swoją podróż sentymentalną, do lat dzieciństwa i młodości powraca się z sentymentem
Dziś zabraliśmy córkę z dziećmi do miejsc, gdzie wychowywał się mój M a ich ojciec i dziadek, pokazaliśmy dom, gdzie mieszkał, szkołę do której chodził, staw w którym łowił ryby i odwiedziliśmy groby jego najbliższych takie podróże robią też dobrze najmłodszym, chętnie tam pojechali ciekawi świata

Każdy z nas ma fajne wspomnienia , to dobrze,że pamiętamy tak trzeba

Wierzby to malownicze drzewa. Najpiękniej prezentują się nad wodą. U nas w parku też są piękne stare wierzby. Ich gałęzie leżą w wodzie. Elizo, tak chętnie wracamy w strony gdzie byliśmy dziećmi. Tęsknota za utraconym czasem. Niestety na zawsze.

To co było ,przeminęło, w dal gdzieś popłynęło........
Wspomnieniowo wyszło,ale Bożenka trafnie to ujęła,każdy z nas ma taki zakątek w pamięci,i do niego wraca.... chociaż wywołuje to smutek.

Oj ale duzo mam do czytania u Ciebie