Maluszek słodziak

Dokarmiamy też Kitusie Tu na dachu garażu sąsiada.


Pozdrawiam serdecznie wszystkich zaglądających

No to pięknie. Teraz wiem gdzie poleciały wszystkie ptaszki, bo u mnie ani jednego a jedzenie czeka.
Witam się w Twoim niesamowitym świecie

Łoooo jakie cudne te ptaszki...co za widok.
Te raniuszki przesłodkie..
Brakowało Twoich zdjęć

Raniuszki i mnie urzekły Karmniki też warte zawieszenia oka
Kowalików i raniuszków u mnie nie ma ... może brak lasu w pobliżu???

Dzięki za odpowiedź- podpowiedź
Wydaje mi się, że kiedyś w jakim odcinku "Mai w ogrodzie" była mowa o zabezpieczaniu bambusów od góry, ale nie mogę znaleźć tego odcinka, więc zrobię tak jak Ty
Ptaszynki cudniaste i tyle radości widać w nich, ale wcale się nie dziwię jedzonko pod dostatkiem, to nie mają na co narzekać

Dziękuję w imieniu ptasząt

Zimą cieszą w zastępstwie kwiatów.

Aniu witaj, u mnie stołówka z wieloletnią renomą

Aniu, czytałam, że raniuszki występują głównie na zachodzie kraju, a gniazdują właśnie na Dolnym Śląsku. Bardzo je lubię Kiedy przylatują wydają charakterystyczne pip-pip-pip, od razu wiadomo, że są. Zjawiają się zawsze stadnie, jedzą zgodnie (w odróżnieniu od mazurków, czy dzwońców). Uroczy widok kiedy 10 takich małych pyczusiów je zgodnie siedząc jeden przy drugim w małej miseczce. Mają tak małe dzióbki, że nie są w stanie jeść ziaren, u nas posilają się mieloną słoniną.
A kowaliki są w tym roku po raz pierwszy. Piękne i ciekawe. Są pod ścisłą ochroną. Mają oryginalne zwyczaje, bowiem pokarm chomikują jak wiewiórki I jako jedyne ptaki europejskie potrafią chodzić głową w dół.
Z rzadkich gości, był też parę razy grubodziób, ale jako, żyjesz bardzo płochliwy, wolałam patrzeć, niż czaić się z aparatem.
Na pewno bliskość lasu sprzyja obecności tak wielu gatunków. Są też, niestety, koszty tej bliskości. Głównie dla dzikich zwierząt. Właśnie wczoraj mieliśmy znowu pogryzioną sarnę przez jakiegoś psa. To już trzecia w ciągu roku. To trudne i przykre, kiedy się widzi cierpienie zwierząt. A ludzka bezmyślność nie zna granic. Weterynarz miejski przyjeżdża zazwyczaj po paru godzinach, a w tym czasie pozostaje bezradność i towarzyszeniu biednemu zwierzęciu
Potem usypianie, ładowanie do auta i ostatnie życzenie - żyj! I jeszcze te zostające w pamięci dźwięki, sarny tak strasznie rozpaczliwie płaczą


Agciu, cieszę się, że zdjęcia się podobają, choć jakościowo są kiepskie, bo robione z okna, często przy kiepskim świetle.

Gosiu, będę zaglądała


Tymczasem w styczniu nad morzem





Serdecznie

Zazdroszczę Ci tych raniuszków. U mnie ich nie ma.Zdjecia znad morza piękne ale wolę z Twojego podwórka.

Straszny widok ta cierpiąca sarenka. Współczuję
Dobrze że mino tych przykrości macie siłę by pomóc im a nie zostawić na pastwę losu. Brawo.

Mala_Mi napisał(a)

Raniuszki i mnie urzekły Karmniki też warte zawieszenia oka
Kowalików i raniuszków u mnie nie ma ... może brak lasu w pobliżu???

To tak jak u mnie. Brak tych piękności.

A o wałęsających się psach nie będę pisała, bo bym musiała cały tekst wykropkować.