Małgosiu, wiem jaki to ból stracić ukochanego zwierzaka. Niby rozum mówi że było wiadomo, że pies/ kot żyje krócej niż człowiek, że kilka ich możemy przeżyć jeśli tylko się zdecydujemy, ale łzy same lecą z oczu- wbrew rozsądkowi i naszej decyzji aby przestały- znam to uczucie niestety :'( Jestem z Tobą Małgoś, trzymaj się kochana. Pamiętaj przede wszystkim o tym jak ona była ci wdzięczna za miłość którą jej dałaś i jak bardzo tę miłość odwzajemniała- to jest najważniejsze kiedy nic fizycznego po ukochanym zwierzaku nie zostaje to świadomość dobrze wspólnie spędzonego czasu może bardzo pomóc. Wspominaj dobre chwile i jej merdający ogon Buziaki, trzymaj się ciepło.

Małgosiu, tak mi przykro. Ehhhhh.

Matko i córko...co się stało tak nagle??? Dopiero ją zdrową u Ciebie oglądałam...Doskonale wiem co czujesz i łzy mi ciekną...dobrze pamiętam jak odszedł nasz poprzedni pies, 15-letni jamnik...i wtedy mówiłam, że już nie chcę psa, bo żałoba w domu okropna...syn jeszcze przez półtora roku, jak wychodził od siebie z pokoju, uważał żeby go czasem nie nadepnąć, bo Filip miał zwyczaj turlać się ze swoją gąbkową budą po całym przedpokoju.
Ale jak zobaczyliśmy posoka u Kasi...
W czerwcu Figo skończył już 3 lata i znowu mówię, że to ostatni nasz pies.
I też sobie nie wyobrażam chwili, że będzie musiał odejść...
Trzymaj się Małgoś, będziesz jeszcze chciała jakieś psisko przygarnąć?
Ściskam Cię mocno do serducha!

Bardzo lubię ogrody w sierpniu z powodu jeżówek, horensji i traw. Małgosiu tez masz Tawułkę vision in red szkoda, że tak szybko przekwitają
Jezówka Vintage wine to moja ulubienica
tulam mocno.

Dziękuję wszystkim za wpisy i za zrozumienie...

Kasya- wiem, wiem...-dzięki

Margerytka40- Asiu dzięki - ciesz się każdym dniem, każdą chwilką spęd,oną że swoimi psiakami, bo one są z nami tylko na krótko....

ren133- dzięki - faktycznie byłyśmy mocno że sobą związane i obie na wzajem sobie potrzebne...trudno, życie płynie dalej...

rozark- mnie też smutno... dzięki

Krys- dzięki

yolka- też lubię to zdjęcie zrobione przypadkiem kiedyś jesienią...

Monteverde- Aniu dziękuję - wiesz co czuję...

Co do hortensji pnącej od ciebie to pięknie odbiła i przez 2 czy 3 sezony udało jej się ładnie wpiąć po metalowej podporze ( starym trzepaku) niestety tej zimy wymarzyła razem z moim żywopłotem z ligustra. Jakiś powiew mrozu chyba tego styczniowego gdy temperatury były do minus 17 u nas zmroził mi i hortensję i żywopłot. Działałam na oba kiszonką z mlecza i obornikiem ale licho to wygląda. Żywopłot odżywa ale hortensja słabiutko odbija...zobaczymy co będzie dalej...

AsiaK_Z dzięki Asiu

marbat- dziękuję za wpis i za zrozumienie - byłam w twoim wątku i widziałam twoje psiaki - cudne są, cieszcie się sobą na wzajem póki możecie. Ja zastanawiam się nad kolejnym czworonogiem - nie żeby klin klinem ale żeby móc dać kolejnemu dom i rodzinę i miłość bo fajnie jest dawać... choć z drugiej strony racjonalne argumenty mówią do mnie żeby nie ładować się w kolejny obowiązek...nie wiem co postanowię...miałam dwie kolejne suczki że schroniska i obie były wspaniałe

jolanka fakt że pusto i smutno...niby to tylko pies ale pustka wokół jak po bliskim człowieku...

Jankosiu - mądrze piszesz Monika - trzeba wspominać te miłe i radosne chwile. To fakt że człowiek biorący do siebie psa musi liczyć się z jego odejściem ale o tym się nie myśli i zawsze to jest za wcześnie, to tak jak z odejściem człowieka - nie ma nigdy właściwego momentu choć jesteśmy świadomi że taki moment musi kiedyś nadejść

Gruszka- dziękuję

Kindzia- wszystko potoczyło się błyskawicznie, w tydzień było po psie. Uaktywnił się guz śledziony który powodował błyskawiczne tak z godziny na godzinę pogarszanie się morfologii krwi. Nie było wcześniej żadnych objawów. Nie dożyła nawet do planowanej na sobotę operacji....osiem dni choroby, mylna diagnoza na początku a potem już nic się nie dało zrobić...
Rozumiesz jak ja się czuję - ta bezsilność i ta pustka....i żal...

makkasia- dziękuję ...

Zamykam ten smutny temat - życie toczy się dalej. Nie chcę tu zasmucać innych moimi nastrojami i żalem...nasza Luna na zawsze zostanie w naszej pamięci, w naszych wspomnieniach - moich, moich dzieci, mojej mamy, moich przyjaciół...i tyle.
Teraz uczę się żyć bez niej....

Znalazłam w sieci taki wiersz :
Są pewne rytuały które zachowuję
Więc tapczan do połowy tylko zajmuję
Nóg pod stół nie wsuwam za daleko,
Drzwi otwieram szybko - by długo nie czekał

Chodzę na spacer drogą utartą od lat
Ja i cień mojego psa.....

I tak ja się czuję teraz właśnie.....

Ok ale już dość na ten temat. Wracamy do ogrodowych tematów.

Mam świeżutkie, dzisiejsze foty
Aspirin na tarasie kwitnie znowu

weronika77 napisał(a)

Leonardo kusząca. Pozdrawiam.

Weronika dziękuję
Leonardo zaczyna właśnie kolejne kwitnienie - jest niezawodny


Pozostale róże mają przerwę. Albo coś tam tłoczą ale bez szału

Za to rozszalały się jeżówki i hortensje nawiedzane przez hordy motyli

I jeszcze jeżówki..




I nawet te zwykłe białe są teraz cudne