Potem, aby nie myśleć o tym co było… wpadłam do „szmaragdowego” i rzuciłam się w wir pracy: przycięłam hortensje i róże, „skróciłam” też perukowca (potwór urósł znowu na ponad 3 metry); opryskałam „mini sad” przeciwko mszycy oraz buka „tricolor” przeciwko zdobniczce bukowej, popryskałam też migdałka Topsinem aby nie chorował po przekwitnięciu; podsypałam Azofoską iglaki, bukszpany, wierzbę i wszystko w „mini sadzie”, sypnęłam dolomitem pod perukowca oraz pod jukki, podlałam miksturą Bogdzi wszystkie rododendrony i pierisy oraz nawozem do iglaków moje „prawie że..” bonsai. Wypieliłam trochę chwastów, wyczyściłam filtr od nawodnienia oraz sprawdziłam linię kroplującą. Obudziłam „pogromcę trawnika” i skosiłam trawę. Na sam koniec złapałam elektryczne nożyce i w ciachnęłam tuje przy kompostowniku robiąc z nich idealny żywopłocik. Zrobiłam też miejsce pod nową rabatkę i zaznaczyłam kontur kostką brukową.
Za tydzień muszę zrobić kanciki wokół wszystkich rabatek, sypnąć nawozem na trawniczek i wypielić chwasty, czyli eksmitować resztę niechcianej zieleniny.

Oczywiście, obowiązkowo, znalazłam jeszcze czas aby porozkoszować się urokami wiosny w ogrodzie…

żonkile REPLETE


tulipany botaniczne


szafirki


magnolia i migdałek całe w pąkach…


hosty już pokazują liście

mahonia też kwitnie


tulipany ANGELIQUE również w „blokach startowych”


czosnek CHRISTOPHII też już ogromne liście dostał


tulipany (nie pamiętam jakie) dopołudnia…


…i kilka godzin później

Aaaaa, znalazłam jeszcze coś takiego….


Nie dosyć, że wyrosło to to bez uzgodnienia ze mną, to na dodatek jeszcze taki brzydal.
Sąsiad mówi, że jadalny !!!

popcorn - podpisuję listę obecności na wyjazd do Opatówka.
Krzesło mogę przywieźć swoje...i oczywiście coś do kawusi też wrzucę do auta.

Nikita napisał(a)

Aaaaa, znalazłam jeszcze coś takiego….


Nie dosyć, że wyrosło to to bez uzgodnienia ze mną, to na dodatek jeszcze taki brzydal.
Sąsiad mówi, że jadalny !!!

To smardze też je mam

ślicznie tulipanki Ci kwitną

Super są te różowe tulipany! A wogóle to dużo pracy nadrobiłaś, ogród pomaga, prawda? Ja dwa miesiące temu pożegnałam babcię, miała 92 lata. I to taki szczególny czas, bo z jednej strony pożegnanie - ktoś bliski odchodzi ale zaraz potem przyroda pokazuje Ci coś zupełnie odwrotnego - życie trwa dalej i ciągle rodzi się coś nowego... Będzie lepiej! Czas i zielone otoczenie zrobia swoje Pozdrawiam Cię serdecznie!

Edyta10 - Edytko masz rację, faktycznie to smardz. Sprawdziłam w necie - …,,luksusowy rarytas wśród grzybów - smardze to niezwykle smaczne grzyby, wyglądem przypominają plaster miodu, są łatwe do rozpoznania, ale rzadko spotykane. Zaraz po truflach plasują się na drugiej pozycji listy najdroższych grzybów na świecie (za 100 gramów suszonych smardzów trzeba zapłacić około 350 złotych). Wysyp smardzów przypada na wiosnę, w Polsce są pod ochroną”…
Aż 5 sztuk tego rarytasu u mnie rośnie, a ja sobie spokojnie w błogiej nieświadomości żyłam.
I co ja mam z nimi zrobić…nie miała baba kłopotu – wyrósł jej smardz…

Ludwika – moja babcia miała 94 lata i jeszcze w grudniu mieszkała sama, z niewielką pomocą sama robiła sobie posiłki, samodzielnie chodziła na krótkie spacery, cieszyła się ogrodem…. Smutek, wielki smutek…..
A że ogród pomaga zapomnieć i jest lekiem na wszelkie troski to przekonałam się już wcześniej… jak mój M chorował. „Szmaragdowy zakątek” stał się wtedy moim azylem…odskocznią od zmartwień i życiowych turbulencji…zieloną odtrutką na całe zło…

Przykro mi z powodu babci. Ślę słowa otuchy

Gdy bliscy odchodzą bardzo boli.

Piękne masz żonkile ,chyba je zgapię na przyszły rok.

Mój ogród dla mnie to też odtrutka...
Niektórzy mówią mi to po co robisz (w ogrodzie) jak ledwo żyjesz..a ja właśnie robię to po to by żyć..