GorAna napisał(a)

Agnieszko, przepiękna ta rabatka różowo niebieska
Szersze kadry też piękne, takie lubię najbardziej
Pozdrawiam

Bardzo dziękuję Aniu Rabatka to efekt jesiennej pracy, więc pewnie dlatego tak cieszy
Szersze kadry też lubię, szczególnie wtedy, gdy wszystko się zazieleni i utonie w kwiatach

Zimna wiosna w tym roku. Dla trawnika dobrze - nigdy dotąd tak pięknie ni wyglądał, ale drzewa, krzewy i byliny zdecydowanie spóźnione o co najmniej dwa tygodnie.
Zrobiłam ostatnio przegląd strat i muszę przyznać, że dawno mi tyle roślin nie wymarzło - kilka róż prawie do ziemi, w tym Eden Rose, która na szczęście zaczyna puszczać nad korzeniem, powojniki, stipy, judaszowiec bardzo słabo wygląda. Trochę szkoda, ale z drugiej strony zmiany są wpisane w nasze życie i w nasz ogród, i dzięki temu znowu coś nowego będzie można dosadzić

Zapytam tylko - czy któraś/ ktoś z Was czytał " Ogrodowe przebudzenie" Mary Reynolds? Muszę przyznać, że bardzo intrygujące spojrzenie na naturę Polecam

Napia napisał(a)

Te szersze kadry robią wrażenie czy ta pergola z metalu??

Napia napisał(a)

Bardzo podoba mi się to zestawienie kolorystyczne, śliczne.

Nie czytałam tej książki Ago. Jakie są Twoje wrażenia?

Milka napisał(a)

Te szersze kadry robią wrażenie czy ta pergola z metalu??

Dziękuję bardzo
Pergola jest drewniana i bardzo ją lubię, choć jest naprawdę duża, a posadzone przy niej róże niespecjalnie chcą ją otoczyć

Alija napisał(a)

Bardzo podoba mi się to zestawienie kolorystyczne, śliczne.

To także moje ulubione kolory. A rabatka nowa - przez ostatnie lata zapełniały ją bodziszki, które niestety zaczęły marnieć. Teraz też są, w dużo mniejszej ilości i chyba na dniach pokażą pierwsze kwiaty

Anda napisał(a)

Nie czytałam tej książki Ago. Jakie są Twoje wrażenia?

Jak dla mnie - zupełnie nowe i świeże spojrzenie na ogród, na więź człowieka z naturą, wypływające z troski o ziemię i o równowagę w świecie. Autorką jest Mary Reynolds, irlandzka architektka krajobrazu, która prawie dwadzieścia lat temu zdobyła zloty medal w konkursie Chelsea Flower Show za niezwykle oryginalny i idący pod prąd ukwieconym ogrodom projekt. Pokazuje ogród jako miejsce przywracające dobrostan i harmonię w życiu człowieka, daje wskazówki, jak zaprojektować ogród w zgodzie ze wzorami i kształtami natury, zwraca uwagę na symbolikę i magię miejsc. I co dla mnie niezwykłe - patrzy na ogród jako na przestrzeń, która jest w jakiejś mierze samowystarczalna. Reynolds za najwłaściwszą formę ogrodu uznaje ogród leśny i w sposób bardzo praktyczny pokazuje jak go stworzyć i pielęgnować.
Kocham kwiaty i w moim ogrodzie stale coś kwitnie, niewiele ma on z leśnego zakątka, ale jestem przekonana, że droga którą proponuje M. Reynolds jest ważna i być może ja też nią podążę.
Podsumowując: dla wielbicieli ogrodów naturalnych, ekologicznych pozycja obowiązkowa

Bardzo mnie zainteresowałaś tą książką, nie słyszałam o niej. U mnie w ogrodzie dużo naturalnych zakątków, muszę o tym poczytać.