Bardzo fajnie to opisałas. Może Ania sie zachęci?

No to też masz przeboje.

Jeśli mogę powiedzieć coś na temat liczebności dzieci to chyba nie ma różnicy w wychowywaniu dwójki czy trójki. Najgorzej jest chyba przejść z jednego na dwoje.
Przy jednym dziecku człowiek jest leniwy bo ma tylko jedno, które musi uszczęśliwić.
Przy dwójce robi się już duże zamieszanie, hałas, z czasem kłótnie i trzeba już mieć oczy dookoła głowy bo jedno coś chce, drugie płacze i najlepiej to się rozerwać. Wyjście na spacer z dwójką w porównaniu z jednym dzieckiem to spore zamieszanie a wyjście na plac zabaw to wyzwanie.
Przy kolejnym dziecku to już nie robi różnicy a dobre jest to że w grupie lepiej się bawią czego nie masz przy jednym dziecku bo ono cały czas się nudzi i musisz się z nim bawić. A to najstarsze przecież jest już mądrzejsze.
No a najfajniejsze jest to że jak zabraknie rodziców to mają siebie.

dokładnie właśnie z tego ostatniego powodu koniecznie nie chciałam jedynaczki. ja miałam taka sytuacje że wcześnie straciłam rodziców i gdyby nie siostra to zostałabym na świecie sama jak palec..
a z tymi kłótniami to niewiem jakie ty masz podejście ale mnie to niesamowicie bawi gdy moje córcie sie kłocą, to takie komiczne jest. zawsze mam z tego ubaw i az szkoda mi je rozdzielać wiem..małpa jestem

Witam się tym razem u Ciebie

bardzo dojrzały Twoje rabaty, pięknie się wszystko rozrasta. Taras śliczny, te koryta przy nim także

ps. Na początku wątku dojrzałam na froncie chyba, wierzby hakuro. Jesteś z nich zadowolona?
Moje już mają 6 lat i strasznie mnie denerwują, w sezonie co 2 tygodnie trzeba je ciąć, a są spore więc co 2 tygodnie powtórka z rozrywki pod tytułem drabina.