Haniu, przeczytalam u mnie o rozach. Zrob tak, jak napisalas Przesadzac mozna i wlasnie po przesadzeniu powinnas sciac te roze, dobrze podlac (blotko) i zrobic lekki kopczyk, dopoki nie wypuszcza listkow tak na 10 cm. Wtedy mozesz kopczyk rozmyc woda z weza, zeby nie uszkodzic mlodych przyrostow. Kopczyk to ochrona przed sloncem i wiatrem.

Fajnie, ze moglas byc w ogrodzie. U mnie przylaszczki juz przekwitniete tak wygladaja, jak Twoje brazowe

Ewuniu, dziękuję za szybką podpowiedź. Tak zrobię.

A ponieważ jest Wielki Tydzień na osłodę siedzenia w domach wszystkim wygnańcom z rodzinnych stron dedykuję wiersz mojej córki, Ewy Czapik-Kowalewskiej.
Z serdecznymi życzeniami dla Wszystkich ogrodomaniaków z okazji Świąt.
Wesołego Alleluja!



W pojałtańskim naszym losie
W świecie mocno rozrzuceni
Ciągle słyszym jakieś głosy
Serc, co rwą się do korzeni.
I choć darzy nas dostatkiem
Wszechmogący Ojciec w niebie,
Czeka w Ostrej Bramie Matka
Co byś szepnął coś od siebie.
O rodzinie, żeby zdrowa
Była i na wszystkie święta,
O znajomych i sąsiadach
i co jeszcze tam pamiętasz.
Troski żebyś wylał szybko
Jak się jednym tchem wylewa,
Pacierz zmówił na mogiłkach
I po spircie coś zaśpiewał.
Dawaj! będziem drapać zaraz
Już w łupinach jajka kraszą
Napis damy Alleluja !!!
Niechaj łzę posłodzi naszą.
Kiedy będziesz iść z święconką,
Kab ty spodni nie pobrudził !
I z koszyczkiem dumnie idąc
abyś wyszedł ty na ludzi.
Pokaturlał jajka z deski ,
Kogo się utoczy dalej
I w zawodach tłukł je z bratem:
„Bądź Kamienne”- „ty Bądź szklane”
Przenajświętsza niech Panienka
Skryje w sercu nasze słowa,
Wszystkie dawne te zwyczaje
Niech za piecem gdzieś zachowa.
W poniemieckość my podpadłszy
Siedzim tutaj nad Bałtykiem
Ale tęsknim niewymownie
Za wileńskim duszy szykiem .

Brawo Haniu dla Twojej córci Ewy. Cudny wiersz.

Przepiekny wiersz.

Zbyszku, dziękuję w imieniu córki.

Dla wszystkich nas ważne miejsce skąd się rodzina wywodzi.
W młodości niezbyt doceniane, czym dalej w lata,
tym bardziej nostalgia przychodzi.
Historia kołem się toczy, przesuwa granice, odbiera majątki,
ale do końca życia dbamy o nasze rodzinne pamiątki.
Nie ważne, Krakus, Kujawiak, czy Ślązak,
każdemu miła jest chatka,
Gdzie się urodził, i gdzie pacierza uczyła go własna matka.
Nie zapominajcie o swych albumach, dziś zostawionych w ukryciu.
Tyle naszego, co przypomnimy, w naszym chaosie, w tym życiu!

Haniu fajnie, ze udalo sie do ogrodu wskoczyc. Szkod szkoda, moze piwonia jeszcze odbije, rosiny maja sile w sobie.
Tulipany ciesza

Corka ma talent o Tobie fajnie, ze udalo sie ten dar w nastepne pokolenie przeazac

Pozdrawiam serdecznie

Izabelko, mamy to po mojej mamie. Czyli w trzecim pokoleniu właściwy talent!

Dziękujemy.

Utalentowane kobietki.
Fajne zdjęcie Hanuś i jaka lilia w tle

Irenko, lilia nie moja, Bożenki z Łodzi. Zdjęcie zrobione w jej ogrodzie.

To też bardzo miłe wspomnienie. Bożenko gdzie Ty?

Wszystkim zapracowanym życzę odpoczynku i zadowolenia z poczynionych robót! Na mnie czeka sałata do pikowania.


Miłego dnia!

Halinko przepiękny wiersz. Widzę że w Twojej rodzinie bardzo dużo osób jest artystycznie uzdolnionych.