Hej,
wpadam na chwilkę powiedzieć, że u mnie ok. Jestem już stacjonarnie na wsi ale miasto nie chce mi odpuścić. Sprawy urzędowe i takie tam różne. Na wsi ciągły problem z siecią. Pracuję nad rozwiązaniem. Liczę na to, że w przyszłym tygodniu już będę w kontakcie na forum.
U mnie straszna susza. Malin brak. Ratujemy borówki. Ogród zmęczony ale jakoś daje radę, oczywiście dzięki podlewaniu.
Malwy kwitną.
Pozdrawiam

Eluś pozdrowionka ślę

Hejka,
odzyskuję kontakt ze światem. Testujemy nowy net.
Niestety, na razie z laptopa męża, co komplikuje wklejanie zdjęć.
Ale spróbuję chociaż kilka. Oczywiście tegoroczne malwy

sierotka napisał(a)

Eluś pozdrowionka ślę

Buziaki Bogusiu

Jutro opiszę moją przygodę z kotami. Dzisiaj tylko zdjęcia moich nicponi.



Kota psota Michalina i Rambo.

Nicponie urocze! Ta mina i błysk w oku! Co by tu jeszcze spsocić!

Dobrze że znów jesteś! Pokazuj ogród i kotki, opowiadaj ☺

Dzień dobry,
no to testujemy nowy net dalej. Zobaczymy czy uda się załączyć zdjęcia.
Koty...
Wymyśliłam sobie, że jak będę już na wsi stacjonarnie, to wezmę dwa kotki. Najlepiej takie, co sobie poradzą na otwartym terenie. Koleżanka poinformowała mnie, że są małe kociaki na złomowisku. Mąż pojechał do właścicieli wręczył buteleczkę i zabrał szaroburą kotkę i czarno białego kocurka.
Ja cała w emocjach na widok słodziaków. Wypuściliśmy zwierzaki do kuchni w starym domu i się zaczęło. Dwa dni trwał terror kotów. Wyciąganie spod szafek, lodówki, łóżka. Sprzątanie, bo sikały na dywan w pokoju. Jednym słowem stary dom odcięty od normalnego funkcjonowania. Ja wykończona nerwowo. Baba zgłupiała na stare lata, na wpół dzikie koty do domu wzięła.
Kota psota Michalina dała się jakoś okiełzać ale Rambo wojownik został wyeksmitowany do szopy.

W zeszłym roku wyremontowaliśmy stary dom. Zrujnowało to nasz budżet więc wykończeniówkę mąż postanowił robić sam.
Nie mieliśmy zamiaru zakładać drzwi pomiędzy kuchnią a pokojem. Stare zniszczone zostały wyniesione do stodoły. Teraz z powodu kotów trzeba było oddzielić pomieszczenia. Zbudowaliśmy jakąś zaporę ze styropianu ale na długo nie posłużyła tym bardziej, że trzeba do pokoju wchodzić po różne rzeczy. Mąż podjął wyzwanie i postanowił powalczyć z drzwiami.

Zajęło mu to tydzień ale ja jestem z niego bardzo dumna.