Po wycięcia jałowca zrobiło się miejsce. Muszę pomyśleć co posadzić bo to jest skarpa i sporo cienia. Tuż poniżej rośnie kolejny płożący jałowiec, którego póki co jeszcze zostawię chociaż mam od jakiegoś czasu awersję do jałowców .
Zbiorowo podziękuję w imieniu rabaty jeżówkowo-marchwiowo-werbenowej. Znaczy, że koniecznie trzeba ją powtórzyć i w innych miejscach. Przyznaję, że też mi się podoba najbardziej.
Sylwia sarny mają swoje ulubione rośliny. Nie mam innego wyjścia tylko nasadzić ich tyle, żeby nie dały rady wszystkiego zjeść. A poważnie to mam im za złe niszczenie krzewów, bo pozostają na nich trwałe ślady. Ostatnio tak załatwiły kalinę Kilimandżaro. Tą akurat nie pierwszy już raz.
Aga - pewnie tak właśnie mają. Zaskoczyło mnie to jednak trochę. Przynajmniej nacieszę się kwiatami, bo je będzie dobrze widać.
Zuza ja chcę mieć kolorową wiosnę i lato. Praktycznie od września (w zależności od pogody) i października nie jeździmy już tak często. Miałam jeden sezon, że zafiksowałam się na floksy i nakupiłam sadzonek korzeniowych różnych odmian. Dalej mi się podobają i uwielbiam jak pachną.
Aganiu tojad robi wrażenie. Ciekawa jestem czy mi się tam rozsieje, bo świetnie wyglądałaby cała kępa. Wcześniej bałam się sadzić ze względu na dzieci. Mam też taki biało-niebieski, ale nie jest tak okazały.
Ula to dobrze, że w końcu coś widać. O to mi chodziło właśnie. Teraz szykuję się na wrzesień, odbieram zaległy urlop i zamierzam go wykorzystać ogrodowo. Oby tylko pogoda sprzyjała.
Asiu, Dorii, no nie wiem co napisać. Z jednej strony okoliczności przyrody są piękne i sama się nimi często zachwycam, a z drugiej strony widzę tyyyle rzeczy, które jeszcze są nie takie jak bym chciała. Ale generalnie z roku na rok jest lepiej.
Romo bardzo sobie cenię twoje zdanie. Jestem spokojną osobą, to zamieszania dużego nie robię. A tak na poważnie, to nie wyobrażam tam sobie jakichś grubszych ingerencji w zastany krajobraz. To co było łąką, łąką ma pozostać, tylko bardziej ukwieconą.
Rabata będzie liniowa że spadem / mała skarpa..planuje liniowo miskant, poniżej hortensja i najniższe piętro/dol sesleria
Myślałam żeby posadzić runianke od góry za miskantami i pomiędzy miskant/hortensja. Ale teraz myślę czy da się nad nią zapanować żeby nie zarośla seslerii oraz o przycinaniu wiosennym czy nie będzie przeszkadzać
A ja Aga jestem twoim zachwycona
Nowe rabaty, półkole przy domu i koło na środku, wyglądają u ciebie na kilkuletnie.
Podoba mi się twoje podejście do roślin.
Sama zaczynam mieć podobne. Co nie rośnie, no trudno, bywają większe dramaty.
Wiem, że mój perukowiec i klon może wypaść. Trudno, posadzę tam coś innego.
Postaram się wrzucać foty regularniej. Ostatnie miesiące miałam zajęte ważniejszym tematem.
Teraz pora na przyjemności czyli forum.
Żal mi fot październikowych i listopadowych. Miałam na prawdę cudną jesień.
Chyba zrobię porównanie przy obecnej, bo z moim rozpisywaniem się, tak miesiącami, już zaległości nie nadrobię.
To miejsce jest południową ścianą garażu, ale na stoku północnym. Rabata ma ponad 8 m długości i jest szeroka na 1,20.
Powyżej jest skarpa, rosną duże iglaki i jest wysoki dom sąsiada.
Miejsce na przeciw rabaty to pełen cień a sama rabata ma słońce z rana i po południu. Warunki idealne.
No i ziemia mocno przez lata przekopana, lekko kwaśna po wrzosach. Wszystko niesamowicie tu rośnie.
Tak wygląda rabata widziana z górki przy parkingu.
Może daj im więcej wody, nie zapominaj o podlewaniu i licz na to że jak się zakorzenią to będzie lepiej. Taka skarpa porośnięta bodziszkiem mogłaby wyglądać obłędnie.
Gipsówka dziękuje
Moja jest z kłączy kupionych w L albo B. Były trzy, jedna rośnie u mojej siostry. Tu na zdjęciu są dwie sztuki posadzone w odległości jakiś 30cm od siebie. Jedną planuję zabrać w inne miejsce, może wiosną będzie gotowe. Chcę spróbować skomponować ją z liliami. Pomimo podwiązania pożera wszystko puki co.
Za nią jest skarpa więc chyba nie ma tam za dużo wilgoci. Ale ziemia akurat w tym miejscu jest lepsza, nie taka zbita glina jak na reszcie działki.
To może je na wiosnę przytnij. Moi sąsiedzi chyba kupili sobie nie tą odmianę jałowca co chcieli i co sie zazieleni i wyglada już całkiem fajnie to go na płasko zetną i znowu straszy. Ale zbiera się zawsze, więc sama zaczęłam się zastanawiać, czy nie przyciąć co nieco.
Moja skarpa ma prawie 50 metrow . Praktycznie cała obsadzona jes płożącymi iglakami . Na początki było w miarę a teraz majà takie przyrosty że powoli zagłuszają mi floksy i wrzośce.
Gdybym teraz ją obsadzała dałabym trawy i kamloty i same wrzośce
Podoba mi się skarpa w Wilczym Ogrodzie ale moja nie spełnia warunków na takie nasadzenia .
Ja jestem zmuszona ją oglądać - widzę ją z okna kuchni. I w zasadzie każdy, kto przyjeżdża pierwsze co widzi, to skarpę.
I ten kawałek właśnie wzdłuż domu - około 20m - mam obsadzony i już ucywilizowany, a że skarpa ciągnie się wzdłuż działki, czyli ma ponad 60metrów, to jeszcze wchłonie masę roślin i masę będę nad nią myśleć.
Twoja skarpa z jalowcami mi się podoba. Te nowe nasadzenia też bedą fajne.
Gline znam i już nie narzekam. Troche uzdatniam ale przez to ze kartonuje i grubo koruje to wierzchnia warstwa jest coraz fajniejsza. Rosliny sobie radzą. Większość dobrze.
Powodzenia.
I pokaż koniecznie co zdziałałaś.
Przypomnialo mi sie ze mam jeszcze z 10 m szmaty do wyjęcia z rabaty.
Robota na sobote.
Asiu, rabaty bujnie rosną. Skarpa zarosła, irga fajnie tam wygląda. Pozostałe rabaty też kipią zielenią. Tak jak jedna z koleżanek powiedziała, to wszystko powstało na dawnej pustyni. Zgadzam się z tym w 100 %. Cudnie.
Pozdrawiam.
Mój najtrudniejszy do zagospodarowania fragment ogrodu. Skarpa, bardzo stroma, do tego muszę borykać się z tym co mój sąsiad posadził. Na dzień dzisiejszy wygląda to tak.
.
A tak na poważnie, to nie wyobrażam tam sobie jakichś grubszych ingerencji w zastany krajobraz. To co było łąką, łąką ma pozostać, tylko bardziej ukwieconą.
.jpeg)
