Judith to oczko już istnieje. Nawet sama je wykopałam na jesieni zeszłego roku (szpadel plus taczka). Później zerwałam darń na ścieżce do oczka i wokół niego, żeby zrobić tam kamienną ścieżkę .




Tam, wokół oczka, jeszcze nie działam, bo muszę teraz posprzątać resztę kamieni (które mi zostały po ułożeniu ścieżki) i wywieźć ziemię, która mi została po wykopaniu oczka (nie chciało mi się tego robić od razu ).
Najpierw miałam koncepcję, żeby zostawić ten „pagórek” i czymś go obsadzić, ale po jakimś czasie przestało mi się to podobać.

Nie śmiej się zbyt głośno


Dopiero jak to zrobię i kiedy przyjdzie zamówiony traktorek z glebogryzarką, to wtedy zacznę pracować w tamtym rejonie.

Babka ziemniaczana z boczkiem

Ilości nigdy nie odmierzam, biorę na oko

Około 1 kg ziemniaków
1 duża cebula
2 jajka
Boczek surowy lub wędzony (Ok 200 gram lub więcej), zamiast boczku może być kiełbasa np. Śląska
Mąka, bułka tarta, smalec, sól, pieprz, przyprawy do smaku (dodaję trochę majeranku, czasami paprykę ostrą).

Ziemniaki należy zetrzeć (ja to robię w robocie z przystawką do tarcia ziemniaków), dodać surowe jajka, około 2 łyżki mąki, 2 łyżki bułki tartej, przyprawy. Całość wymieszać.
Cebulę i boczek (połowę porcji, którą akurat mam) pokroić w kostkę i podsmażyć. Dołączyć do masy ziemniaczanej. Wymieszać .

Naczynie żaroodporne wysmarować smalcem, babka nie będzie przylegać do ścianek i nie będzie sucha.

Włożyć do piekarnika, grzanie „góra-dół”, 170 stopni, 1,5 godziny.

Jak widzę, że zostało do końca pieczenia około 15 minut, to wrzucam resztę boczku na patelnię i podsmażam.
Nakładam „skwarki” na babkę (już na talerzu).

Baaardzo kaloryczne i sycące. Mniam .

Magnolie mowisz ? A jaka to szkolka ? Bielicki może ?
A ty masz magnolie ?

Agnieszka, czytałam Twój wątek od początku - widziałam i podziwiałam własnoręcznie wykopany dół . Ale w tamtym czasie sie nie odzywałam .
Chyba muszę popracować nad stylem wypowiedzi, bo pisałam swój post pełna uznania, życzliwości, zrozumienia i siostrzeństwa dla Twoich działań, a odwrotnie do intencji sprowokowałam Cię do niepotrzebnych wyjaśnień... Przepraszam Cię.