Koci strażnik czuwa nad bezpieczeństwem moich bezcennych doniczkowych skarbów:



Podczas gdy ja macham sobie ochoczo szpadelkiem na rabatkach od strony ulicy:



2 róże zmieniają miejsce zameldowania:



Wprawiam się też w kancikowaniu na rabatce z pysznogłówką i żurawkami- daje sobie mocne 3 na 10 :

Pierwsze przymiarki do odmienionej różanki, która staje się dereniówką :




"Szczęśliwej drogi już czas", tujki w objęciach eMa lecą zbadać nową miejscówkę:



Kojarzycie ten moment w horrorach, kiedy główna bohaterka oddala się od reszty grupy i pcha się w najbardziej odległy, ciemny kąt nawiedzonego domostwa? Od razu ciśnie się na usta: "Opanuj się babo, czemu to robisz?! Zawróć z tej zgubnej ścieżki!". Patrząc na poniższą fotkę chciałabym sobie z wtedy powiedzieć to samo, nawciskałam tam wszystkiego na potęgę, za gęsto i za dużo. Pewnie wiedziałam, że wprost "uwielbiam" przesadzanie uprzednio posadzonych roślinek, najśmieszniejsze, że byłam z tego mojego design'u dumna jak paw

Świeżo stworzona rabatka średnio napawa mnie teraz dumą (otrzymała już jednak solidny lifting i teraz jest już o niebo lepiej), za to patrząc na te paprysie mogę spokojnie powtórzyć kwestię wypowiedzianą przez Sylvię Sidney w filmie Sok z żuka: "Not bad, not bad"

Kolejne chciejstwa, hortensje Limelight, czekają na podorędziu na swój moment chwały:



Wypatrujemy już coraz intensywniej oznak wiosny, nie tylko na roślinkach ozdobnych:




Ale także w skrzyniach na warzywka:

Po 17 dniach wschodzi siana 13 marca rukola:



Budzi się siedmiolatka i czosnek niedźwiedzi (pychota!):



Papryki dostają nakaz eksmisji do foliaka:



A nasz wierny kiteł wątpi w moje umiejętności planisty:

To nie Prima Aprilisowy żart, kolejne pozycje trafiają do koszyka z myślą o nasadzeniach wokół klonów:



Już 7 kwietnia cała w skowronkach odbieram przesyłkę. Tak perfekcyjnie zapakowanych roślin nie otrzymałam jeszcze nigdy, odkrywam tym samym mój ulubiony sklep z roślinami, ku mej bezbrzeżnej radości i przerażeniu eMa :

Wschodzące słonko budzi nadzieję na piękny dzień:



I rzeczywiście nastaje ciepły, wiosenny poranek. Udaję się zatem nad staw, aby pooglądać trochę naszego lokalnego National Geographic na żywo:




Pod ściółką z liści odrywam też piękny okaz kwiatostanu rabarbaru (wygląda trochę jak oko cyklopa):

Zima jednak nie daje o sobie zapomnieć, 8 kwietnia postanawia posypać jeszcze trochę pudrem:




Dobrze, że chociaż w tunelu cieplej:

Jeśli to nie jest kliniczny objaw wspomnianego wcześniej "ogrodowego ćpuństwa", to nie wiem jak inaczej mogłoby się ono manifestować. zastawiłam teściowi cały garaż :




Misław też zaczyna się o mnie martwić:

Czas wychodzić powoli z tej doniczkowatości, na pierwszy ogień biorę się więc za turzyce i dosadzam je na na rabatkach wokół łupkowego kręgu, kończąc tym samym całą obwódkę:




Przechodzę następnie do aranżacji przestrzeni okołoklonikowej (na froncie posadziłam Odętkę Wirginijską, jeśli Wam życie miłe, wystrzegajcie się jej jak ognia, bo okiełznać tego potwora nie idzie wcale ):