23.02.2023
Nastaje wielki dzień, bo oto naczytawszy się o zaletach i cnotach wszelakich tunelu z poliwęglanu decydujemy się zamówić taki dla siebie. Wreszcie kurier dostarcza nam go pod drzwi- niektórzy domownicy są jednak nieco sceptyczni:



Skoro mamy już tunel, to wypadałoby mieć też co w nim posadzić. Drugiego marca nie mogę już dłużej usiedzieć na kuperku i oficjalnie zaczynam sezon wysiewami pomidorków:



14 marca z ziemi wychodzą nasze ananasy, znać że wiosna jest tuż za rogiem (widać jak krety rozszalały się w ogrodzie, zryły wszystko koncertowo, ale na szczęście nie uszkodziły niczego, poza trawnikiem):



Tulipankom tez ma się na życie, wypuszczają pierwszych zwiadowców:

Ciemierniki gwiazdorzą na całego:

Wysokie skrzynie warzywne też już w pełni uzbrojone, a w małych urzędują pierwsi posłańcy wiosny:



Na początku marca zaliczam przymusowy, prawie trzytygodniowy detoks od ogródkowania za sprawą niegroźnego zabiegu chirurgicznego, snuję się więc tylko z aparatem i podglądam innych domowników przy pracy. Teść bardzo mi pomaga i przycina za mnie wszystkie wysokie trawy (trochę ich mam w ogrodzie) i perovskie. Szym z kolei sadzi truskawy frigo w dwóch odmianach: Honeoye i Gigant. Cieszę się przeokrutnie, że mam taką pomoc, ale chciałoby się samemu też móc już trochę pogrzebać w ziemi

Na moich oczach powstaje tunel, jestem bardzo podekscytowana, poczynając od "fundamentów", czyli osadzonych na betonowych bloczkach drewnianych kantówek :



Następnie trzeba pobawić się w wycinanki i dopasować arkusz poliwęglanu do boczków z drzwiami- trzeba być uważnym, żeby nie pomylić stron arkusza, bo tylko jedna jest w pełni odporna na UV:

20 marca siewki pomidorów są już gotowe do pierwszego pikowania, trzeba za chwilę się z tym zmierzyć . Z kolei fioletowe paprysie Snacking Purple pięknie wypuszczają kolejną rozetę listków:



Dwa dni później nie mogę dłużej powstrzymywać się od prac w ogrodzie, czuję się już dobrze na tyle, że mogę pobawić się w trawiastego fryzjera i podcinam niesforne czuprynki turzycom:

Następnie, wpierana przez wierną towarzyszkę Dusię, przesadzam pomidorki do prywatnych kwaterek:

Wszystko poprzesadzane, sadzoneczki wygrzewają się pod lampami prywatnego solarium:

A co tam na froncie tunelowo-warzywnikowym? No cóż, dzieje się
Panowie ostro debatują i podziwiają swoją pracę

Łobuz wiatr trochę przeszkadza, targa długaśnymi arkuszami ścianek tunelu, pomagam więc moim dzielnym dżentelmenom w zakładaniu ich na stelaż, podpierając je kijem od szczotki (dokumentacji fotograficznej brak, bo operator aparatu brał we wszystkim czynny udział- ekwilibrystyka pełną gębą ) hahaha



Gotowe- pieję z zachwytu głośniej niż Mick Jagger na swoich koncertach :

Pamiętacie, że moja kuro-kozo-Dupsia marzy o psim towarzyszu? 30 marca śni proroczy sen, uśmiechając się przy tym od ucha do ucha:



Już następnego dnia szeregi naszego domostwa zasila kolejny członek rodziny- przed państwem Sabunia:



Dokumenty adopcyjne podpisane, właścicielka schroniska prosi nas o upamiętniającą fotkę na celebryckiej ściance (serce się kraja, patrząc na te wszystkie porzucone psiaki, jednak schronisko to ma licznych wolontariuszy, którzy wyprowadzają je na spacery i jest bardzo zadbane). Ten dzień kończy się rekordową ilością adopcji- 8 psiaków znajduje nowy dom



Tajemnicze spojrzenie Mona Lisy- Sabcia na początku miała sporo lęków, jeszcze do tej pory nie zaleczyliśmy wszystkich traum, jakie przeżyła w swoim krótkim życiu, ale jest coraz lepiej, bardzo się zmieniła i otworzyła przez te 9 miesięcy, które spędziliśmy razem