Aga , na przewianie , bardzo mi pomaga, tylko się nie śmiej, podgrzana sól na patelni i taką ciepłą, trzeba uważać , żeby się nie oparzyć , wsypuję do skarpetki i przykładam to bolące miejsce … spróbuj, poczujesz ulgę

Tutaj sztuka jest pokazywana! Mój Princeton wygląda ciut inaczej. Właściwie nie wygląda, bo od czerwca siedzi w donicy; już, już lada moment będzie wsadzony. Mam i ja dęba czerwonego i jest cudowny.

Szwedka - widziałam łąkę ze Szwedką w roli głównej. Gdzieś w literaturze. Cudna jest ta porcelanowa piękność. Trzeba jej przyznać.

Ale zdjęcia, Agniecha!
Biedacy- synowie, nawet w niedzielę jak chcą matkę spotkać, to jej w trawach muszą szukać.
A jak wylezie z traw, do lawendy podejdzie, to też z wiechciem w dłoni....
Nieznośnica.
Tyle masz tego dobra, że wyskoczyć na minutkę, obejrzeć co i jak zajmuje Ci pewnie godzinkę....Muszę przyznać że zaczynam zazdrościć rozległości terenu.

Róża z cera naczynkową śliczna, ale najcudniejsza dla mnie Stad R- pojedyncza pięknota.
Bardzo pasują u Ciebie wieelkie trawska

Ten Stadt pasuje bowiem do Twoich klimatów.
Aga, ja jeszcze zaczęłam świdwośliwą Lamarcka się zachwycać. Ale nie mam juz miejsca. Przestrzeń surowo podzielona. Koniec z improwizacją.

Zwozimy warzywa z pola - ależ to brzmi obszarniczo, zdrowo.

Czy Twój Princeton jest szczepiony?