Jolu, czytam że drugie biodro operowałaś? Napisz coś o tym bo wiesz że mnie czeka to samo. Ja też po operacji ale na razie barku, biodra jeszcze czekają, chcę spróbować ostrzykiwanie własnymi płytkami krwi, podobno pomaga i nawet częściowo zmniejsza zwyrodnienia

Dziękuję za życzenia u mnie i ja życzę Tobie Wszystkiego Najlepszego w Nowym Roku, oby biodra pozwalały pracować do woli

Przepiękny stroik zrobiłaś, albo to ten od sąsiadki,
Oby do wiosny, ja już zamroziłam zebrane nasionka i czekam aż się styczeń skończy żeby siać

Sama operacja bezproblemowo, kilka dni leżenia plackiem, potem stopniowo stawanie na własnych nogach. Najbardziej męczy mnie chodzenie z kulami bo obie ręce zajęte. Trudno cokolwiek przenieść. Pewnie jeszcze trochę w ten sposób pochodzę, potem jedna ręka będzie wolna. Bo potem się chodzi z jedną kulą. Wszystkiego ok. 3-6 miesięcy. Do maja muszę się przemęczyć, a potem mam nadzieję na wyjście do ogrodu. W międzyczasie pewnie coś ciachnę tu i ówdzie bo w pozycji stojącej najłatwiej mi się cokolwiek robi. To o czym napisałam to są niedogodności ale stawką jest normalne chodzenie i nadzieja na życie bez bólu.

Stroik od sąsiadki, nie miałam w tym roku chęci robienia jakichkolwiek dekoracji.

Jolu, życzę duuużo zdrówencja...

Dziękuję Elisko. Tobie również dużo dobrego w Nowym Roku.

Joku napisał(a)

Haniu, Patrzę na zdjęcie, to chyba odmiana kaliny, zimozielonej. Zrobiłaś jej zdjęcie w swoich rejonach? Ciekawa jestem czy przezimuje i zakwitnie.

Jolu, zdjęcie kaliny zrobione u sąsiadki. Niestety już jej nie ma, a szkoda.
Ale rosła w przeciągu tuż prze chodniku, i była traktowana solą z odśnieżarki.
Myślę, że w lepszym miejscu do dziś by żyła. Kwitła od listopada do połowy zimy. Niestety nigdzie jej nie spotkałam w sprzedaży.

Na Nowy Rok, życzę by był poprawniejszy krok, bez lasek i z wolnym chwytem w łapkach. Zdrowia i pomyślnej rehabilitacji.

Dziękuję za urocze życzenia. Oj, brakuje mi tych wolnych łapek, a chociażby jednej .
Mam w pamięci właśnie taką kalinę. Spory krzew przed jednym z domów w niemieckim mieście gdzie kiedyś zdarzyło mi się mieszkać. Dlatego zwróciła moją uwagę na zdjęciu u ciebie. Widziałam ją kilkakrotnie w sklepach ale nie odważyłam się kupić bojąc się że nie przeżyje naszej zimy.

Moja zima chyba ciut łagodniejsza od Twojej. Bo do morza rzut beretem, ewentualnie okrywać można. Ja spróbowałabym nabyć, gdybym spotkała. Bo chyba w utrzymaniu mało kłopotliwa, i chyba mszyce jej nie jedzą. Ze względu na nie, pobyłam się kaliny "Roseum" Bo oprócz mszyc, to już za duża dla mnie do obsługi była.

A może jeszcze raz posadzę? Jolu , ja też z jedną wolną łapką, jak wiesz. Muszę mierzyć siły na zamiary. Trzymaj pion!

Jak pisze Hania, trzymaj pion a ja dodam - i szeroko otwarte ramiona, potrzebne są do wzlotów ogrodowych, czego Ci bardzo życzę, wiedząc, że Ty potrafisz.

Haniu, Ewo będę się starać trzymać jak najdalej od pozycji horyzontalnej . Dobrze że wiosna daleko .

Wiem Haniu, wiem że ty z jedną łapką i dzielnie dajesz sobie radę.

Jolu dzielna kobieto - teraz tylko lepiej będzie - rehabilitacja to chyba teraz Twoja codzienność więc pewnie czasu nie ma na rozmyślania ogrodowe.
Niemniej samych dobrych myśli życzę.